Uwe Rosenberg to z całą pewnością jeden z największych i najbardziej znanych twórców gier planszowych. Ma na swoim koncie i te duże tytuły (jak choćby Pola Arle) jak i te całkiem malutkie (np. Fasolki). Ma wierną grupę swoich fanów i każda jego nowa gra jest wywołuje mniej lub bardziej ożywioną dyskusję. Jestem przekonany, że kamieniem milowym w jego twórczości był Patchwork. Gra, w której słynny Niemiec czerpał całymi garściami z Tetrisa stała się niemalże podwaliną całej serii gier, w której wykorzystana została ta mechanika. Mamy choćby Patchworka Doodle, Second Chance, czy też „serię ogrodową” (Ogródek, Spring Meadow i Indian Summer).
Z pewnym zatem niepokojem a jednocześnie zaciekawieniem przyjąłem do wiadomości informację o nowej grze pana Rosenberga, która będzie bazować na rozwiązaniach „patchworkowych”. New York Zoo, będąca bohaterką niniejszej recenzji, pojawiła się na rynku w roku 2020 i z miejsca zaczęła zbierać dobre recenzje. Nic dziwnego, że w końcu jakieś polskie wydawnictwo sięgnie po ten tytuł. Tym wydawnictwem okazał się Bard Centrum Gier, a polska premiera miała miejsce całkiem niedawno.
Mamy sporo rozgrywek za nami i chcielibyśmy się podzielić naszymi wrażeniami z rozgrywki. Czy mamy do czynienia z odgrzewanym kotletem czy też niekoniecznie? Zapraszam zatem do recenzji.
CO ZAWIERA GRA
Całość zamknięta jest w dość dużym pudle. W środku znajdziemy całą masę komponentów. Będzie w nim specjalne tekturowe pudełeczko (bez wieka), które posłuży do przechowania znakomicie wykonanych drewnianych zwierzątek, tj. drzewiaków (nam bardziej przypominały kangury), lisów polarnych, pingwinów, surykatek, no i cudnych różowych flamingów. Mamy też słonia, którego zadanie będzie nieco odmienny od reszty naszej gromady. Fajnym pomysłem było umieszczenie wszystkich drewnianych figurek w tym tekturowym pudełeczku, co wydatnie ułatwia rozgrywkę a przy okazji wprowadza nieco porządku w pudle. Ważnym elementem jest specjalna, rozkładana niewielka plansza toru. Do tego otrzymujemy znane już (choćby z
Patchworka) różnokształtne płytki z wybiegami dla zwierząt oraz atrakcjami.
Całość uzupełniają cienkie planszetki dla graczy. Pewnie milej by było, gdyby zrobione były z czegoś bardziej solidnego, ale prawdę mówiąc w żadnym stopniu to nie przeszkadza, bo i tak planszetki te cały czas leżą na stole.
Załączona instrukcja napisana jest poprawnie (no powiedzmy) z mnóstwem przykładów, które wydatnie pomagają podczas nauki gry. Niestety wkradło się w niej kilka błędów w tłumaczeniu, przez co zmuszony byłem do posiłkowania się instrukcją angielską, bo w kilku miejscach coś mi zgrzytało. Całe szczęście Bard opublikował stosowną
erratę naprawiającą większość błędów
CEL GRY
Cel gry odkrywczy nie będzie. Tak jak w rzeczonym Patchworku naszym zadaniem będzie zdobywanie płytek i umieszczanie ich na naszej planszetce, tak by jak najszybciej zapełnić ją w całości. Do pomocy otrzymamy też zwierzaki, które ułatwią nam to zadanie.
PRZYGOTOWANIE GRY
Ten etap nie jest specjalnie pracochłonny, aczkolwiek jest troszeczkę upierdliwy. Musimy przede wszystkim przygotować planszę główną i porozmieszczać wszystkie kafelki wybiegów zgodnie z odpowiednim kluczem. Mamy w sumie cztery rodzaje płytek, różniących się i kształtem i kolorem. Na planszy są specjalne oznaczenia jak mamy te kafle umieszczać – będziemy tworzyć w odpowiednich miejscach stosiki składające się z trzech losowo dobranych płytek, np. jednej bardzo jasno zielonej, drugiej jasnozielonej i jednej ciemnozielonej. Płytki te zwłaszcza w nieco gorszym oświetleniu aż tak bardzo się nie różnią i chwilkę czasu musimy poświęcić na właściwe ich porozmieszczanie. Figurkę słonia umieszczamy na polu startowym. Obok planszy głównej wędruje pudełko ze zwierzakami oraz kafle atrakcji.
Zestawem startowym każdego z graczy będzie planszetka odpowiednia dla danego składu osobowego (w zależności od liczby graczy będziemy mieli mniej lub więcej pól do zapełnienia) oraz kilka zwierzątek początkowych (wskazanych na planszetce). No cóż, czas zacząć wypełniać nasze plansze.
