PIZZERIA: zjeść czy zachować na później, oto jest pytanie! - recenzja gry Wydawnictwa Nasza Księgarnia

Od lat króluje na stołach na całym świecie. Doczekała się niezliczonej ilości wersji i modyfikacji. Jedni lubią tę najprostszą tylko z sosem i serem, inni do pełni szczęścia muszą znaleźć na niej różnorodne składniki. Zamawiana z ulubionych restauracji, robiona w domu, kupowana w wersji mrożonej. Ale jako główny temat i motyw planszówki, to chyba całkowita nowość.

Bo czy przed bohaterką dzisiejszej recenzji była jakaś gra o robieniu pizzy? My nie kojarzymy. Pizzeria od Wydawnictwa Nasza Księgarnia to pierwszy taki tytuł na naszym rynku. Choć chcąc być szczerzy musimy zauważyć, że jest to nowe wydanie istniejącej już gry, a mianowicie New York Slice. Oczywiście z nową szatą graficzną, innym rozmiarem kawałków pizzy i pewnymi modyfikacjami (wariant solo, nowy typ pizzy czyli Pomodoro w zamian za jokera Supreme Slice, brak anchois punktujących ujemnie oraz bazylia w miejsce pepperoni). Czy podział nietypowej pizzy to przyjemność czy stres? Przekonajcie się sami. Zapraszamy do lektury naszej recenzji.

CO ZAWIERA GRA

W zgrabnym pudełku znajdziemy sporą ilość tekturowych komponentów, a mianowicie: 69 kawałków pizzy, 12 kart ofert specjalnych, nóż do pizzy oraz oczywiście instrukcję do gry.

Rzućmy szybko okiem na cząstki pizzy. Znajdują się na nich 3 obszary, na które musimy zwracać uwagę podczas gry. Na samej górze znajdziemy listki bazylii (w liczbie od 0 do 3), poniżej mamy rewię składników odpowiednich dla danego rodzaju pizzy, zaś na dole wartość informującą nas o tym, ile kawałków danego rodzaju jest w grze. O roli tych informacji więcej przeczytacie w dalszej części naszej recenzji.

Przyznaję bez bicia, że po wyjęciu tych wszystkich kawałków pizzy z tekturowych wyprasek ciężko będzie zachować porządek w pudełku. Tyle dobrego będzie się w nim mieszało, że ho. Oczywiście wszystko wykonane w świetnej jakości, do jakiej już dawno przyzwyczaiła nas Nasza Księgarnia.

CEL GRY

Skoro mamy do czynienia z pizzerią, to jak łatwo się domyślić wybierzemy się z przyjaciółmi na smakowitą pizzę. Trzeba tylko ją jakoś podzielić i to zadanie właśnie czeka na nas. Co rundę ktoś z graczy będzie dokonywał podziału pizzy na kilka porcji a następnie każdy będzie wybierał pasujący mu kawałek. Przecież jedni (jak nasze dzieciaki) lubią klasyczną margheritę, jeszcze inni preferują ostre smaki a są i tacy jak ja, którzy najchętniej wchłonęli by kawałek hawajskiej pizzy. Tutaj mamy szansę przygarnąć to, na co mamy ochotę bo nasza pizza to mieszanka różnych smaków. Trzeba tak kombinować, żeby zgromadzić jak najwięcej kawałków - przewaga liczebna kawałków plus listki bazylii obecne na tych kawałkach, które uda się nam zjeść to klucz do zwycięstwa.

PRZYGOTOWANIE GRY

Przygotowanie gry już na wstępie zależy od ilości osób biorących w niej udział. Bowiem jeśli nie będziemy grać w 3 lub 6 osób, to musimy odłożyć do pudełka odpowiednie kawałki pizzy (są one jasno wskazane w instrukcji).
Następnie wszystkie kawałki potrzebne do gry dokładnie mieszamy i tworzymy z nich odpowiednią liczbę (w odniesieniu do ilości graczy) stosów złożonych z 11 kawałków pizzy każdy. Kawałki, które zostaną odrzucamy do pudełka nie podglądając ich.

Nóż do pizzy trafia w ręce osoby, która ostatnio jadła pizzę (albo dla najstarszego gracza).

Jeśli chcemy zagrać w wariant zaawansowany to używamy ofert specjalnych. Jeśli nie, to trafiają one do pudełka.

Wszystko gotowe. Śmiało mogę stwierdzić, że przygotowanie wizyty w Pizzerii jest prostsze niż zrobienie nawet tej podstawowej margherity.

PRZEBIEG GRY

Zabawę w Pizzerii rozpoczyna osoba z nożem do pizzy. To ona dokona pierwszego podziału, a w następnych rundach nóż będzie przechodził do kolejnych graczy.

Podobnie jak etapy pobytu w pizzerii lub restauracji także i w grze każda runda ma swoje stadia. Tutaj mamy 2 etapy o wdzięcznych nazwach:

(I) Podano do stołu! - żeby móc zjeść pizzę najpierw musi ona zostać przygotowana. Gracz z nożem bierze zatem jeden ze stosów kawałków pizzy i kolejno je odkrywa tworząc z nich pizzę. Musi je układać w takiej kolejności, w jakiej zostały odkryte, nie wolno nic zmieniać. Następnie posiadanym nożem dzieli pizzę na tyle porcji, ilu jest graczy. Porcje nie muszą być równe. W rozgrywce 2 osobowej pizza musi zostać podzielona na 4 porcje.

(II) Smacznego! - pizza podzielona, więc czas się zabrać za jej jedzenie. Gracz po lewej stronie osoby z nożem wybiera swoją porcję a następnie decyduje, które kawałki tej porcji zjeść a które odłożyć na później. Może wszystkie kawałki zjeść, wszystkie odłożyć lub część zjeść a część odłożyć

(a) odkładanie kawałków na później - można odłożyć każdy rodzaj pizzy. Odłożone kawałki umieszczamy przed sobą obrazkiem do góry dzieląc je według rodzajów pizzy.

(b) zjadanie kawałków - zjeść można tylko kawałek, na którym widnieje choć jeden listek bazylii i tylko z kawałków porcji wybranej w bieżącej rundzie. Zjedzone kawałki układamy przed sobą w zakrytym stosie.
Gracze kolejno dokonują wyboru porcji i podejmują decyzję co zrobią z kawałkami. Ostatnią porcję bierze gracz, który dzielił pizzę.

W grze dwuosobowej w każdej rundzie gracze wybierają po 2 porcje wg. następującej zasady: gracz bez noża wybiera 1 porcję, potem gracz z nożem wybiera 1 porcję, następnie znowu wyboru dokonuje gracz bez noża a po nim gracz z nożem bierze ostatnią porcję.

Specjalne kawałki pizzy

W grze mamy dwa rodzaje specjalnych kawałków pizzy, które nie mają listków bazylii (trzeba je więc odłożyć na później):

(a) kawałki mieszane - kawałki z dwoma rodzajami pizzy. Każdy z nich na koniec gry jest liczony jako 1/2 kawałka danego rodzaju

(b) pizza pomodoro - odłożony 1 kawałek da nam na koniec gry 2 punkty, ale już dwa kawałki tej pizzy przyniosą nam 4 punkty.

Warianty gry

(I) Wariant zaawansowany - gramy wtedy z kartami oferty specjalnej, które dają nam wyzwania (np. możemy zjeść maksymalnie 2 kawałki odłożone na później). Przy podziale pizzy oferta specjalna może znaleźć się na porcji z kawałkami lub być samodzielną porcją. Po zdobyciu oferty specjalnej można z niej skorzystać od razu, w dalszej części gry lub na koniec - wskazuje na to odpowiedni symbol na karcie. Podczas liczenia punktów dodatkowo doliczamy punkty za oferty specjalne z symbolem flagi.

(II) Wariant solo - na stronie wydawcy znajdziemy plik z instrukcją do takiego wariantu. W taką grę gramy z botem o imieniu Jeff. Na etapie "Podano do stołu!" pizzę dzielimy na 4 kawałki. W etapie "Smacznego!" wybieramy zawsze w kolejności Jeff, gracz, Jeff, gracz przy czym Jeff zawsze wybiera porcję złożoną z większej liczby kawałków zaś gracz wybiera najkorzystniejszą dla siebie porcję. Zasady brania kawałków i liczenia punktów precyzyjnie opisuje instrukcja. Wariant solo poza podstawowym poziomem oferuje jeszcze średni i trudny poziom zabawy.

ZAKOŃCZENIE GRY

Pojedyncza runda kończy się z chwilą gdy wszyscy gracze wybiorą swoje porcje i odłożą lub zjedzą odpowiednie kawałki. Gra zaś dobiega końca w momencie, gdy kawałki pizzy z ostatniego stosu zostaną podzielone pomiędzy graczy. Nadchodzi czas liczenia punktów wg. poniższych zasad:

(I) punkty za kawałki odłożone na później - gracz mający przewagę w danym rodzaju pizzy zdobywa tyle punktów, ile wynosi wartość na tych kawałkach. W przypadku remisu każdy z remisujących zdobywa komplet punktów.

(II) punkty za kawałki zjedzone - zliczamy listki bazylii na zjedzonych kawałkach (te na odłożonych nie liczą się). 1 listek daje nam 1 punkt.

Zwycięzcą gry zostaje ta osoba, która w sumie zdobędzie największą liczbę punktów. W przypadku remisu wygrywa ten gracz, który zjadł więcej kawałków pizzy.

WRAŻENIA

Wizualnie Pizzeria to niezwykle apetyczna gra. Już na pierwszy rzut oka cieknie nam ślinka. Nic dziwnego, w końcu graficznie wyszła spod ręki Macieja Szymanowicza. Patrząc na jego ilustracje do takich gier jak Ślimaki to mięczaki czy Komnata strachu nie dziwi, że rzec by można zwykła pizza sprawia wrażenie czegoś niezwykłego.

Mechanicznie gra nie jest jakoś bardzo skomplikowana. Mamy do czynienia przede wszystkim ze zbieraniem zestawów - w tym przypadku kawałków pizzy. Sam sposób zbierania też jest ciekawy - bowiem osoba dokonująca podziału pizzy na zestawy kawałków swój zestaw wybiera jako ostatnia. Musi więc nieźle pokombinować przy podziale, żeby nie podsunąć przeciwnikom atrakcyjnych kąsków a sobie zabezpieczyć ten zestaw, który mu pasuje. Zbierając zestawy decydujemy czy chcemy zjeść pizzę czy odłożyć ją na później.

Odkładanie musi być przemyślane - punkty zdobędziemy tylko wtedy, gdy będziemy mieć przeważającą ilość kawałków danego rodzaju. W tym zakresie gra przypomina (niestety zapomnianego) Szeregowego pingwina, w którym to również zebrane zestawy przyniosą nam punkty wyłącznie wtedy, gdy będziemy mieli najbardziej liczne zbiory.

Na początku gry może być ciężko, bo nie wiemy jeszcze jakie plany mają przeciwnicy. Później trzeba analizować działania przeciwników, czasem może odpuścić polowanie na coś, na co polują inni bo po prostu takich kawałków może zabraknąć. Wymusza to na nas takie wcale nie takie oczywiste decyzje. Oczywiście mechanicznie gra Ameryki nie odkrywa, ale jednak trzeba wykazać się odrobiną sprytu (i trochę szczęścia) i to jest taka wisienka na tor...tfu...oliwka na pizzy.

Instrukcja do gry przewiduje wariant zaawansowany, w którym dodatkowo pojawiają się karty ofert specjalnych modyfikujące naszą zabawę. Trzeba przyznać, że (szczególnie po kilku partiach klasycznej gry) z nimi robi się naprawdę ciekawie. Oferty te mogą zmieniać klasyczne zasady gry np. będziemy wybierać porcję jako pierwsi, otrzymać za coś punkty itp. Nie chcę tu Wam zdradzać treści tych ofert więc poprzestańmy na tych kilku przykładach. Już po nich widać, że nasza pizza nabierze jeszcze więcej smaku.

Mechanika może nie jest zbyt skomplikowana, ale decyzje co zjeść a co zostawić na później wymagają już jakiegoś poziomu świadomości tego co się robi. Wiekowo dolna granica gry ustawiona jest na 8 lat. Myślę, że jest to dobrze oszacowana granica wieku. Choć oczywiście nie wykluczam, że młodsze, ale bardzo ograne dziecko da sobie radę. Takie przypadki mogą się zdarzyć.

Przygotowując grę mieszamy kawałki pizzy i układamy je losowo w kilku stosach. Ta początkowa losowość towarzyszy nam zatem przez resztę gry, gdyż nie wolno nam zmieniać kolejności odkrywanych kawałków pizzy. Przypasują albo nie. Do tego część elementów jest usuwana z gry co jeszcze potęguje losowość (możemy bowiem stracić cenne kawałki pizzy).

Kilka słów o skalowalności: do pizzerii można przyjść solo, ale także i w grupie do 6 graczy. Tryb solo jest dość ciekawy - gramy z botem Jeffem, który zbiera kawałki jako pierwszy. Ponieważ to my decydujemy, które kawałki weźmie mamy chyba ciut łatwiej, bo możemy mu dać coś co nam nie pasuje. Rozdzielając kawałki dla siebie i Jeffa dodatkowo wiemy też coś, czego nie będziemy tak łatwo wiedzieć w normalnej grze z przeciwnikami. Mianowicie znamy cały zasób a plany Jeffa to tak jakby ciut nasze plany oddania tego, co sami nie chcemy. W większym składzie gra przebiega już inaczej - musimy przewidywać ruchy przeciwnika, musimy być gotowi, że stracimy kawałki na które polujemy itp. Jest więc więcej emocji, napięcia i interakcji między graczami. Z powodów wiadomych spotkanie w większym gronie niż nasza domowa trójka było ciężkie do zorganizowania. Natomiast w trójkę grało się całkiem przyjemnie. Rzekłabym, że to optymalny skład - jest sporo emocji, jest trochę niepewności ale nie ma aż takiego zamieszania jakie zapewne pojawia się w większym układzie liczbowym graczy.

W renomowanej pizzerii atmosfera jest tak miła, że można zagubić rachubę czasu i troszkę się tam zasiedzieć. W Pizzerii Naszej Księgarni spędzimy maksymalnie 30 minut. Taki szybki wypad na intelektualne żarełko. Idealny pomysł na popołudnie po dniu pracy albo w weekend.

Podsumowując: Pizzeria to sympatyczna gra rodzinna, z prostymi zasadami ale niebanalną rozgrywką. Gra, którą możemy wyciągnąć na stół po dniu pracy czy w ramach weekendowego relaksu. Gra, która wizualnie cieszy oczy (ale która gra Naszej Księgarni tego nie robi?!). Gra, która da nam frajdę zarówno w trybie solo jak i w klasycznej rozgrywce w kilka osób czy w wariancie zaawansowanym. No i jeden argument na koniec - w aktualnej sytuacji niestety nie wybierzemy się do pizzerii, więc taka planszowa alternatywa może ukoi ciut ból tych, którzy byli częstymi bywalcami lokali gastronomicznych. My obcowanie z Pizzerią polecamy i życzymy smacznego i dobrej zabawy :-)

PLUSY:

+ proste zasady,
+ wysoka jakość komponentów,
+ bardzo dobra skalowalność,
+ krótki czas rozgrywki,

+ przyzwoita regrywalność,

MINUSY:
- niezbyt odkrywcza mechanika

Liczba graczy: 1-6 osób

Wiek: od 8 lat

Czas gry: ok. 25 - 30 minut

Rodzaj gry: gra rodzinna,

gra strategiczna

Zawartość pudełka:

* 69 kawałków pizzy:

65 pojedynczych