Odyn - recenzja karcianki z porfolio Iuvi Games.

Od jakiegoś czasu motyw Wikingów i mitologii nordyckiej pojawia się w grach planszowych. Na rynku mamy takie tytuły, jak choćby: Valhalla, Northgard, Ragnarok Asgard, Lumeria, Tafl King Viking's Tales czy Pax Viking.

Bohaterka dzisiejszej recenzji też nawiązuje do Wikingów, ich mitologii i największego boga. Mowa tutaj o Odynie – nordyckim bogu wojny i wojowników. Ale Odyn to także karciana nowość wydana oryginalnie przez szwajcarskie Helvetiq dostępna u nas dzięki Wydawnictwu Iuvi Games. Czy spryt i przebiegłość na polu walki zapewni Odynowi zwycięstwo? Przekonajcie się sami – zapraszamy do lektury recenzji.

Recenzja jest efektem współpracy recenzenckiej/współpracy reklamowej z Wydawnictwem. Wydawnictwo nie miało wglądu w tekst przed jego publikacją, ani wpływu na naszą opinię o grze.

CO ZAWIERA GRA

W małym pudełku (takim wielkości Tucano) znajdziemy po prostu talię kart (o wartościach od 1 do 9, w 6 kolorach) oraz zwięzłą instrukcję. Ta dostarcza nam jasnego tłumaczenia zasad, z dużą ilością przykładów.

Na uwagę zasługują grafiki na kartach – nieco komiksowe czy też kreskówkowe. Z pewnością przyciągają uwagę. Oczywiście jak to już bywa z oprawą graficzną gier jednym grafiki Odyna przypadną do gustu, a inni mogą je uważać za zbyt infantylne. O gustach się nie dyskutuje.

Nie da się jednak zaprzeczyć, że graficznie gra odzwierciedla swoją tematykę. Na kartach mamy bowiem uzdrowiciela, skalda, czarodzieja, zwiadowcę, wieszczaka, strażnika czy jarla. Bohaterowie żywcem wyjęci z nordyckiej mitologii.

CEL GRY

„Zostań jarlem i pokieruj armią wikingów! Wysyłaj swoich wojowników do walki, wcielaj przeciwników do swojej armii, a poległych odsyłaj do Walhalli.”

A tak mniej patetycznie – pozbądź się wszystkich kart z ręki jako pierwszy i uzyskaj na koniec gry jak najmniejszą (tak, to nie pomyłka) liczbę punktów.

PRZYGOTOWANIE GRY

Każdą bitwę czy kampanię wojenną należy dobrze przygotować. Przygotowanie rozgrywki w Odyna nie jest jednak jakieś bardzo pracochłonne. Tasujemy po prostu wszystkie karty (w wariancie dwuosobowym usuwamy wcześniej z talii wszystkie karty w dwóch dowolnych kolorach), rozdajemy każdemu z graczy po 9 kart a resztę odkładamy na bok.

Tylko tyle – można zaczynać starcie.

PRZEBIEG GRY

Rozgrywka w Odyna przebiega w kilku rozdaniach, a każde z nich składa się z kilku rund. Na początku każdej rundy gracz rozpoczynający zagrywa na stół jedną kartę ze swojej ręki. Następnie gracze kolejno rozgrywają swoje tury. Podczas tury można:

(I) Zagrać karty z ręki – możemy zagrać tyle samo kart, ile leży na stole albo o jedną więcej, a siła zagranych kart musi być większa od siły tych leżących na stole. Jeśli zagrywamy więcej niż 1 kartę to wszystkie zagrywane karty muszą mieć taką samą wartość albo kolor.

Wykładając karty na stół układamy je od największej do najmniejszej liczby, a stworzona w ten sposób nowa liczba (nie suma! - np. karty 1, 2, 3 dają nam liczbę 321) to siła kart na stole. Kończąc swoją turę musimy zabrać ze stołu jedną z kart wcześniej na nim lezących (nie wolno zabierać karty z tych właśnie dołożonych), a pozostałe odrzucić, tak żeby na stole została/y tylko zagrana/e przez niego karta/y.

(II) Spasować – czyli po prostu nie zagrać żadnej karty ze swojej ręki. Pasując nie dobieramy karty ze stołu, ani nie odpadamy z gry – po prostu czekamy do następnej tury.

Gdy spasują wszyscy gracze poza jednym, runda dobiega końca. Gracze zachowują karty trzymane na ręku na kolejną rundę, a ewentualne karty leżące na stole są odrzucane. Ostatni gracz, który nie spasował zostaje nowym pierwszym rozgrywającym. Tasujemy wszystkie karty, rozdajemy każdemu po 9 kart i przechodzimy do nowej rundy.

Istnieją warunki automatycznie kończące rozdanie. Rozdanie może się zakończyć na dwa sposoby:

(a) Jeśli gracz rozpoczynający nową rundę wyłoży wszystkie karty z ręki (będą to karty w tym samym kolorze albo o tej samej wartości).

(b) Jeśli w dowolnym momencie gry, po zagraniu co najmniej jednej karty, gracz nie ma już kart na ręce. Nie dobiera wtedy karty ze stołu a runda dobiega końca.

Po zakończeniu rozdania, wszyscy gracze otrzymują po 1 punkcie za każdą kartę trzymaną na ręce. Następnie ponownie rozdajemy wszystkim graczom po 9 kart i przystępujemy do nowego rozdania

ZAKOŃCZENIE GRY

Całe wojenne zmagania w Odyna trwają do uzyskania określonej na początku gry liczby punków. Instrukcja wskazuje, żeby w pierwszych partiach grać do uzyskania 15 punktów i więcej. W kolejnych rundach to może być już dowolna (większa lub mniejsza) liczba punktów.

Zwycięzcą (z tytułem jarla) zostanie zaś ten z graczy, który zgromadzi najmniejszą liczbę punktów.

WRAŻENIA

Bardzo lubimy takie karcianki jak bohaterka niniejszej recenzji. Są po prostu na tyle kompaktowe, że można je zabrać ze sobą wszędzie. A i nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zabrać same karty a te się zmieszczą dosłownie w małym woreczku strunowym. Sama rozgrywka nie potrzebuje też jakiejś wielkiej przestrzeni – wszak wykładamy tylko karty z ręki na środek pola gry. Do rozgrywki potrzeba nam kawałeczka pustej przestrzeni - stolik w pociągu czy samolocie, kocyk w parku czy na plecaku położonym na ławce.

Zasady gry są bardzo proste. Wytłumaczymy je dosłownie w kilka chwil. Zaś sama rozgrywka wymaga już nieco pokombinowana tak, aby blokować przeciwników, a samemu schodzić jak najszybciej z kart. Czasem będzie się robić wrednie. Mamy tu bowiem sporo negatywnej interakcji, w której będziemy non stop utrudniać życie przeciwnikom. No cóż, zwycięzca może być tylko jeden.

Oczywiście dużą rolę w sukcesie czy porażce ogrywać będzie losowość. Może być bowiem tak, że karty na ręce nijak nie będą nam pasowały i trzeba będzie pasować czekając na inny układ na stole albo kombinować tak, żeby jakoś się ich pozbyć. Ot taka cecha charakterystyczna większości karcianek.

Bardzo podoba mi się pewne rozwiązanie mechaniczne. Otóż w grze zagrywając karty, musimy pamiętać, że jedna z tych które leżały już na stole trafi na naszą rękę. To naprawdę sporo zmienia i przez to gra nie jest aż tak losowa, jakby się mogło wydawać. Musimy w każdym ruchu pomyśleć, co się nam bardziej opłaca.

Czy zagrać kartę, czy może jeszcze poczekać. Aczkolwiek czekać w nieskończoność nie możemy. Gra to trochę wyścig, więc dobrze by było, żeby nie zakończyć rozdania z mnóstwem kart na ręce, bo wtedy nasze szanse na zwycięstwo drastycznie maleją. Musimy wyczuć odpowiedni moment na to, żeby coś zagrać, jak również na powiedzenie "pas".

Odyna cechuje wysoka regrywalność połączona z syndromem „jeszcze raz”. Losowość w doborze kart na rękę sprawia, że każda rozgrywka będzie przebiegać w inny sposób. Zaś szybki czas gry pozwala na rozegranie kolejnej i kolejnej i kolejnej partii. Z nadzieją, że przy którejś uda się nam odegrać.

Do walki wikingów można zaprosić od 2 do 6 dzielnych wojowników. Nie ma co ukrywać – skalowalność jest dobra w większym składzie. W dwie osoby (pomimo opcji odrzucenia na starcie dwóch kolorów) jakoś tak gra się średnio. Im więcej wojowników tym więcej emocji, szkodzenia przeciwnikom itp.

Niektóre wojny rozgrywają się błyskawicznie, inne trwają latami. Czas gry w Odyna to około 15 minut. Idealnie, żeby zadziałał wspomniany już wcześniej syndrom „jeszcze raz”. Idealnie, żeby zagrać w przewie między większymi tytułami czy po prostu na kocyku podczas odpoczynku na łonie natury.

Do armii wikingów można się zaciągnąć spełniając kryterium wieku minimalnego na poziomie 7 lat. Biorąc pod uwagę złośliwość Odyna i konieczność niezłego kombinowania to jest to racjonalna granica wiekowa.

Podsumowując: jeśli lubicie szybkie, proste w zasadach ale nieco wymagające w rozgrywce karcianki, to nie możecie ominąć Odyna. My bardzo lubimy ten tytuł i jesteśmy niezwykle dumni, że widnieje na nim nasze logo patronatu medialnego (szczególnie w takim doborowym towarzystwie).

PLUSY:

+ kompaktowe rozmiary,

+ proste zasady,

+ szybka rozgrywka,

+ dobra skalowalność,

+ syndrom "jeszcze jednej partii",

+ wysoka regrywalność.

MINUSY:

- trochę losowości.