Matematyka to królowa nauk. Nic więc dziwnego, że pojawia się też jako ważna, często integralna część gier planszowych. Bohaterka dzisiejszej recenzji jest jedną z takich gier.
Mowa tutaj o grze Pitagoras od Egmontu. Młodszej siostrze innej gry opierającej się na działaniach matematycznych, czyli grze Archimedes. Czy tworzenie matematycznych działań będzie przyjemnością? A może będzie to jednak droga przez mękę? Przekonajcie się sami. Zapraszamy do lektury naszej recenzji.
Recenzja jest efektem współpracy recenzenckiej/współpracy reklamowej z Wydawnictwem. Wydawnictwo nie miało wglądu w tekst przed jego publikacją, ani wpływu na naszą opinię.
CO ZAWIERA GRA
W pudełku znacznie większym niż gra Archimedes znajdziemy w zasadzie tylko talie kart i 4 kostki z wartościami liczbowymi. Do tego zwięzła instrukcja tłumacząca zasady gry.
Mnie osobiście brakuje jeszcze jednej rzeczy - żetonów z symbolami działań matematycznych. Choćby takich jak w Archimedesie. Z ich pomocą łatwiej byłoby zobrazować nasze działania.
CEL GRY
Nasza zabawa polegać będzie na układaniu z kart liczby będącej wynikiem rzutu kośćmi. Będziemy mogli mnożyć, dzielić, dodawać i odejmować. Wszystko po to, żeby zgarnąć laur zwycięstwa.
PRZYGOTOWANIE GRY
Tasujemy karty i układamy je w zakryty stos na środku stołu. Obok talii układamy 5 odkrytych kart. Rzucamy dwiema niebieskimi kośćmi i podajemy sumę na nich widniejącą. I tyle. Można zacząć wyścig po ułożenie równania.
PRZEBIEG GRY
Gracz, który uważa, że znalazł poprane działanie krzyczy „Mam!” i układa karty tak, żeby wskazać poprawny wynik. Jeśli się to mu udało zabiera wszystkie karty, które wykorzystał do ułożenia działania. Jeśli popełnił błąd pozostali gracze otrzymują po jednej z odkrytych kart.
Jeśli żaden z graczy nie może znaleźć poprawnego rozwiązania wykładamy dodatkową kartę i rzucamy ponownie kośćmi i tak aż do momentu, gdy ktoś znajdzie rozwiązanie.
Pitagoras daje nam możliwość modyfikacji poziomu trudności zabawy. Usuwając z talii wszystkie karty o wartościach większych niż 15 i zamieniając niebieską kość na czerwoną z mniejszymi liczbami zmniejszamy poziom trudności gry. Jeśli chcemy go zwiększyć to możemy niebeską kość zamienić na czarną a do działań dopuścić potęgowanie.
ZAKOŃCZENIE GRY
Matematyczne zmagania dobiegają końca z chwilą, gdy w zakrytej talii kart nie będzie wystarczającej ilości kart, żeby uzupełnić odkryte karty do 5. Wszyscy gracze liczą zdobyte przez siebie karty. Zwycięzcą zostaje gracz z największą ilością kart.
WRAŻENIA
Zasady zabawy są bardzo proste. Jednak już samo układanie działań wymaga nieco pomyślenia. Mamy bowiem do czynienia z liczbami złożonymi, więc trzeba będzie dokonywać działań matematycznych w zasadzie w zakresie przekraczającym 100). Na szczęście mamy kilka poziomów trudności gry, co pozwala na jej dostosowanie do różnych grup wiekowych.
Z założenia gra jest adresowana do osób w wieku od 8 lat. Ciężko mi sobie wyobrazić mniejsze dzieciaki dające sobie radę w tej grze. Wszak trzeba tu już nie tylko podstawowego ale i rozszerzonego dodawania i odejmowania. No i mnożenia i dzielenie, a to uczniom klas 3 potrafi jeszcze sprawiać trudność. Jedno jest pewne. Najlepiej do zabawy zaprosić osoby w podobnym wieku, czy na podobnym poziomie umiejętności matematycznych. Tak będzie sprawiedliwie. Dzieciaki w starciu z rodzicami mogą mieć mniejsze szanse i tylko mogą się jeszcze bardziej zrazić do matematyki.
Czas gry pudełkowo określony został na poziomie 20 minut i jest to realnie osiągalny czas. Odpowiednio dużo, żeby się pobawić i nie za dużo, żeby działaniami matematycznymi w sporym zakresie liczbowym nie zamęczyć młodszych graczy.
Pitagoras w opisach wydawnictwa Egmont przedstawiamy jest jako gra imprezowa. Jednocześnie do stołu może zasiąść od 2 do 6 osób. Skalowalność jest dobra w każdym układzie, choć wiadomo, że im więcej graczy tym większa presja i emocje. Co do samej imprezowości tego tytułu to musimy otwarcie powiedzieć, że ciężko nam sobie wyobrazić wyciąganie tej gry na spotkaniach towarzyskich czy to dzieciaków czy starszego grona. Raczej wtedy nie marzy się o mnożeniu, dzieleniu czy potęgowaniu. No chyba, że będzie to zlot Koła Matematyków, to inna sprawa.
Na koniec kilka słów o wykonaniu gry. Archimedes był tytułem z serii Gry do plecaka. Mały, kompaktowy tytuł. Pitagoras nie tylko rozszerzył zakres działań liczbowych, ale także znalazł się w dużo większym pudełku, zdecydowanie za dużym w stosunku do zawartości. W sumie zawartość Pitagorasa spokojnie zmieścimy w pudełku z Archimedesem (myślę, że w domach graczy te tytuły skończą w jednym pudełku, u nas tak się stanie na pewno). To jedna kwestia wykonania. Druga rzecz, na którą zwróciłam uwagę po otworzeniu pudełka to to, że z kart zniknęli znani naukowcy. Nie mamy już tych zabawnych grafik skłaniających nas do poszukania w sieci informacji kto to jest i co takiego wniósł do świata nauki. Mamy jedynie portret Pitagorasa zdobiący rewersy kart, a na awersach same liczby. Troszkę szkoda tej zmiany, ale co zrobić.
Podsumowując: jeśli lubicie matematykę albo wręcz przeciwnie, nie pałacie do niej miłością i wolicie naukę przez zabawę, to Pitagoras jest świetnym narzędziem edukacyjnym. Prostota zasad, szybka rozgrywka, nauka przez zabawę - to wszystko są zdecydowane plusy.
PLUSY:
+ solidne wykonanie,
+ proste zasady,
+ walor edukacyjny,
+ kilka poziomów trudności,
+ krótki czas rozgrywki.
MINUSY:
- odrobina losowości
- trudniejszy tytuł niż starsza siostra Archimedes
Liczba graczy: 2 - 6 osób
Wiek: od 8 lat
Czas gry: ok 20 minut
Rodzaj gry: gra karciana
gra rodzinna
gra edukacyjna
gra imprezowa
Zawartość pudełka:
* 55 kart
* 2 niebieskie kości,
* 1 czarna kość (większe liczby),
* 1 czerwona kości (mniejsze liczby),
* instrukcja
Wydawnictwo: Egmont
Cena: 21-33 zł
Cena: 21-33 zł
Autor: Reiner Knizia
Ilustracje: Renato Faccini
Serdecznie dziękujemy wydawnictwu Egmont za udostępnienie gry.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz