Co w puszczy piszczy? - recenzja familijnej gry zespołowej wydawnictwa Foxgames

Gry planszowe w większości kojarzone są ze współzawodnictwem, walką o zwycięstwo. Ale są też takie gry, które wymagają współpracy - całego zespołu czy pojedynczych drużyn, ale grania do jednej bramki.

Bohaterka dzisiejszej recenzji jest świetnym przykładem takiej gry - rodzinnej gry drużynowej. Takiej, w której rodzice mogą stanąć na przeciw swoich dzieci, matka z córką walczyć z mężem i synem. Gry, którą z powodzeniem można stosować podczas szkoleń z komunikacji w zespołach w firmach. Mowa tutaj o Co w puszczy piszczy? od wydawnictwa Foxgames. Czy potraficie porozumieć się jednym dźwiękiem? Czy to będzie niezła zabawa? A może to męczarnia? Przekonajcie się sami. Zapraszamy do lektury recenzji.

Recenzja jest efektem współpracy recenzenckiej/współpracy reklamowej z Wydawnictwem. Wydawnictwo nie miało wglądu w tekst przed jego publikacją, ani wpływu na naszą opinię.

CO ZAWIERA GRA

W zgrabnym i nietypowym pudełeczku (nietypowym bo z szufladką a nie zdejmowanym wieczkiem) znajdziemy 3 komplety kafelków zwierząt (po 5 sztuk dla każdej drużyny), kafelek tęczowego liścia, karty celów, karty dźwięków i tekturową podstawkę (coś na wzór leśnego karmnika). Do tego wszystkiego zwięzła instrukcja - w zasadzie to dwustronna karteczka wielkości ulotki. Tyle wystarczy do szalonej zabawy.

CEL GRY

Lisy, sowy, zające u jelenie płatają figle, przybierając zabawne pozy. Naszym zadaniem jest zebrać drużynę i stawić im czoła porozumiewając się wyłącznie dźwiękami. Drużyna, która jako pierwsza zdobędzie 3 karty celów wygra starcie.

PRZYGOTOWANIE GRY

Do rozegrania zabawy potrzebujemy parzystej liczby graczy - stworzymy wtedy dwuosobowe drużyny (2 lub 3). Gracze z jednej drużyny zajmują miejsca po przeciwnych stronach stołu, na przeciwko siebie. Gracze z jednej strony stołu będą starali się ułożyć kafelki zwierząt w odpowiedniej kolejności a gracze z drugiej strony będą się starali ich na to naprowadzić używając tylko dozwolonego dźwięku.

Gracze zgadujący układ dostają zestaw 5 kafelków zwierząt (z tym samym rewersem) i umieszczają je w losowej kolejności. Na środku stołu umieszczamy kafelek liścia.

Zostaje jeszcze umieszczenie po drugiej stronie stołu podstawki a po jej bokach kart celów i kart dźwięków (w osobnych stosach). Gotowe. Można rozpocząć zmagania.

PRZEBIEG GRY

Na początku każdej tury losujemy kartę dźwięku i kładziemy ją odkrytą na środku stołu - to będzie dźwięk obowiązujący w danej rundzie. Następnie losujemy kartę celu i umieszczamy ją tak, aby widzieli ją tylko gracze naprowadzający.

Wszyscy gracze jednocześnie wykonują swoje ruchy. Gracz, który ma zrealizować cel wskazuje dwa leżące przed nim kafle a jego partner przy pomocy obowiązującego dźwięku daje sygnał naprowadzający na układ:

(I) wydając pojedynczy dźwięk sygnalizuje partnerowi konieczność wskazania dwóch innych kafelków.

(II) wydając podwójny dźwięk wskazuje, że jego partner musi zamienić miejscami dwa wskazane kafelki

(III) trzykrotnie wydany dźwięk to sygnał uzyskania układu widniejącego na karcie. Gracz realizujący cel musi teraz szybko położyć rękę na tęczowym kaflu liścia - drużyna zdobywa wtedy kartę celu.

Rozgrywka dwuosobowa

Taka rozgrywka przebiega według standardowych zasad, z jednym wyjątkiem - zadaniem drużyny jest zdobycie jak największej liczby kart celów w ciągu 2 minut.

ZAKOŃCZENIE GRY

Szalona zabaw w puszczy dobiega końca z chwilą, gdy jednej z drużyn uda się zdobyć 3 karty celów. Zostają oni zwycięzcami.

WRAŻENIA

Co w puszczy piszczy? cechuje prostota zasad. Są one w zasadzie banalne i do wytłumaczenia w kilka chwil. Nie oznacza to jednak banalnej rozgrywki. Co to, to nie. W Co w puszczy piszczy? trzeba trochę pokombinować i logicznie pomyśleć i to zadanie dla obu członków drużyny. Bowiem gracz naprowadzający nie może mówić i tylko przy pomocy dozwolonego dźwięku musi naprowadzić swojego partnera na właściwy układ, a to może być czasem sporym wyzwaniem. Podobnie gracz odgadujący układ - musi analizować wskazówki partnera, bo wybierając w ciemno dwa żetony zwierząt może nie dojść do celu. Szczególnie, że liczą się tutaj także refleks i szybkość - kartę celu zdobywa tylko ta drużyna, która go osiągnie jako pierwsza.

Do zabawy w Co w puszczy piszcz? potrzebujemy parzystej liczby graczy. Maksymalnie wyzwanie mogą podjąć 3 drużyny, czyli 6 osób. Można rozegrać też wariant dwuosobowy - będzie to wtedy wyścig z czasem. Skalowalność w każdym układzie wychodzi bardzo dobrze, choć wiadomo, że im więcej drużyn, tym więcej emocji, bo walczymy przeciwko sobie nawzajem. Ale w duecie zabawa też jest przyjemna - ścigamy się z czasem i swoimi możliwościami.

O regrywalność gry możemy być spokojni. Mamy do dyspozycji 27 kart celów i 12 kart dźwięków Dobieramy je losowo więc za każdym razem dostaniemy odmienny ich układ.

Co w puszczy piszczy? przeznaczone jest do graczy w wieku minimum 6 lat. Sensownie ustawiona granica, bo jednak zabawa wymaga trochę umiejętności logicznego myślenia i analizowania sygnałów.

Bohaterka dzisiejszej recenzji to klasyczna gra rodzinna czy szybka imprezówka. Czas zabawy to ok 10 minut. Idealnie, żeby utrzymać uwagę dzieciaków.

Wspomniałam już na wstępie, że poza zabawą z dzieciakami czy to w ich własnym gronie, czy w gronie rodzinnym ja (biorąc pod uwagę moje wcześniejsze kilkunastoletnie doświadczenie w pracy w HR z różnymi zespołami ludzi) dostrzegam jeszcze jedno świetne zastosowanie tego tytułu. Mianowicie jako element szkoleń czy warsztatów zespołowych. Ćwiczenie na umiejętność współpracy i komunikacji. Gra sama się o to prosi.

Podsumowując: jeśli lubicie szybkie gry o prostych zasadach ale ciekawej rozgrywce, jeśli macie w domu miłośników zwierzaków (tak jak my mamy fana lisów), jeśli nie boicie się gier wymagających współpracy i ćwiczących komunikację to koniecznie musicie poznać Co w puszczy piszczy? My ogromnie lubimy ten tytuł i jesteśmy zaszczyceni, że mogliśmy go objąć patronatem.