Parki: Dzika przyroda - recenzja dodatku do gry Parki wydawnictwa Albi Polska

Lubimy ładne gry. A jeśli jeszcze są dobre mechanicznie, to już w ogóle. Jakiś czas temu na naszym blogu mogliście przeczytać o Szlakach – grze, którą w Polsce wydało wydawnictwo Albi Polska. W recenzji pisaliśmy, że gra opiera się mechanicznie na swojej starszej siostrze, czyli Parkach.

W tamtym momencie niestety Parków nie znaliśmy. Trochę szkoda, bo jak się później okazało, to naprawdę dobra gra. A przy tym jak ona się prezentuje na stole…

Czas zatem nadrobić te zaległości i podzielić się z Wami naszymi wrażeniami dotyczącymi Parków, a w szczególności z najnowszym dodatkiem, który pod koniec ubiegłego roku pojawił się (oczywiście za sprawą Albi Polska) na rynku. Mowa tutaj o Dzikiej przyrodzie.

Nie będziemy ukrywać, że Parki nam się bardzo spodobały i gorąco zachęcamy do spróbowania tej gry. A co wnosi sam dodatek i czy warto po niego sięgnąć? Zapraszam do lektury recenzji.

Recenzja jest efektem współpracy recenzenckiej/współpracy reklamowej z Wydawnictwem. Wydawnictwo nie miało wglądu w tekst przed jego publikacją, ani wpływu na naszą opinię o recenzowanym dodatku do gry.

CO ZAWIERA GRA

Parki zostały wydane naprawdę na bogato. W niewielkim pudełku znajdziemy masę pięknie wyglądających komponentów. Plansza główna to w zasadzie swoista podstawka, na której umieścimy karty biorące w rozgrywce. Podzielone zostały na kilka typów. Największe są karty parków przedstawiające narodowe parki USA w obrazach wielu autorów, biorących udział w projekcie Fifty-Nine Parks Print Series. Grafiki są niesamowite i jak ktoś zechce (i go stać), może je zakupić w formie dużych plakatów.

W zwiedzaniu parków przydatne będą karty ekwipunku oraz manierek. Oprócz tego znajdziemy również karty sezonów, które pomocne będą na etapie przygotowania poszczególnych rund, jednocześnie lekko modyfikując zasady gry.

W grze przyjdzie nam wędrować po szlaku. Został on przedstawiony za pomocą specjalnych płytek, mających zawsze początek i koniec, a to co znajduje się pomiędzy nimi będziemy w trakcie gry powiększać, wydłużając nasz szlak. Po szlaku wędrować będą turyści. Ci reprezentowani są przez ładne drewniane figurki.

Bardzo wygodnym a jednocześnie szalenie wygodnym rozwiązaniem są dwa plastikowe organizery, stworzone przez uznanego producenta tego typu akcesoriów, czyli GameTrayz. Służyć nam będą do przechowywania znaczników używanych podczas rozgrywki. Im też należy poświęcić kilka słów. Są śliczniusie. Kolorowe. drewniane o różnych kształtach. Największe wrażenie robią znaczniki dzikiej przyrody w kształcie różnych zwierząt, które możemy spotkać w amerykańskich parkach narodowych.

Niesamowity jest również znacznik pierwszego gracza w formie metalowej trójkątnej oznaki. Jakościowo wszystko stoi na naprawdę wysokim poziomie. Oczywiście oprócz plastikowych wyjmowanych organizerów w środku znajdziemy również plastikową wypraskę na pozostałe elementy gry. W pudełku dzięki temu panuje ład i porządek. Złego słowa nie powiem na samą instrukcję. Napisana poprawnie, z czytelnymi przykładami. Do tego bardzo przemyślana karta pomocy, przydatna zwłaszcza na początku naszej przygody z Parkami.

Dzika przyroda

Dodatek mieści się w niewielkim kompaktowym pudełeczku. W odróżnieniu jednakże od pierwszego dodatku (Po zmierzchu) nie znajdziemy w nim tej wygodnej plastikowej wypraski. Dzika przyroda wprowadza do gry nowe karty: parków, sezonów, ewkwipunku oraz manierek. Ponadto otrzymujemy nowe płytki szlaku oraz nowe (a jakże) znaczniki przyrody. Poza tym parę nowych fotek oraz figurkę bizona.

CEL GRY

Każdy z nas dostaje pod opiekę dwóch turystów w swoim kolorze, którym przyjdzie wędrować po szlakach turystycznych na przestrzeni czterech sezonów. W każdym z nich szlak nie dość, że przedstawia się nieco inaczej, to również ulega wydłużeniu.

Jak się można domyślić, staramy się zdobyć jak najwięcej punktów za zwiedzanie parków, robienie zdjęć i realizowanie własnych celów. Korzystamy przy tym z ekwipunku czy też manierek na wodę. Jak to turyści.

PRZYGOTOWANIE GRY

Samo przygotowanie rozgrywki jest bardzo szybkie. W większość czynności sprowadza się do wyjęcia organizerów, rozłożenia planszy a następnie rozmieszczenia kart na właściwych miejscach na planszy. Następnie przygotowujemy nasz szlak. Składamy go z kafelków początku i końca, pomiędzy którymi umieszczamy inne płytki szlaku. Z każdą kolejną rundą szlak będzie się wydłużał poprzez dodawanie nowych kafelków. Zerkamy na kartę sezonu i zgodnie z nią dokładamy na płytki szlaku po jednym znaczniku.

Zestawem startowym każdego z gracza będą dwa pionki turystów w wybranym kolorze (umieszczamy je na początku szlaku), żeton ogniska, losowo dobrana karta manierki oraz karta lat (wybieramy jedną z dwóch dobranych losowo).

Wybieramy pierwszego gracza, który otrzymuje specjalny znacznik. Gracz po jego prawej stronie dostaje znacznik aparatu. Jesteśmy gotowi do wędrówki.

Dodatek Dzika przyroda wprowadza kilka zmian do przygotowania rozgrywki. Przede wszystkim wydłużeniu ulega szlak, po którym wędrować będą nasi turyści o jedną płytkę. Ponadto każdy z graczy otrzymuje na początek oprócz kart lat również jedną manierkę (wybiera jedną z dwóch losowo dobranych) oraz znacznik przyrody.

Nowe karty ekwipunku, manierek, sezonów, tasujemy z kartami z wersji podstawowej i umieszczamy na planszy. Znacznik bizona umieszczamy nad pierwszą odkrytą kartą parku.

PRZEBIEG GRY

Rozgrywka jest niezwykle prosta i intuicyjna. Cała zabawa trwa dokładnie 4 rundy, a każda z nich przebiega niemalże identycznie. Jedyna zmiana to w zasadzie zmiana długości oraz kolejności ułożenia płytek na szlaku.

W swojej turze przesuwamy jednego z naszych turystów na dowolne wolne pole leżące na prawo od tego, na którym się aktualnie znajduje. Następnie wykonujemy akcję związaną z tym polem. Przeważnie będzie to zebranie określonego znacznika (wody, słońca, lasu lub gór). Czasem jednak będziemy mogli wymienić np. zarezerwować kartę parku, cyknąć fotkę czy też otrzymać znacznik przyrody (pełniący rolę dżokera) w zamian za inny znacznik. Generalnie akcje te nie są w żadnym stopniu skomplikowane.

Na niektórych płytkach szlaku spotkamy też leżące luźno znaczniki (umieściliśmy je na etapie przygotowania gry), które oczywiście lądują do naszych zasobów w momencie pojawienia się tam naszego człowieka.

Podczas naszej wędrówki nie wolno nam się cofać (zawsze idziemy w prawą stronę). Gdy nasz turysta dotrze do końca szlaku, wówczas otrzymujemy pewne możliwości (które zawężają się w zależności od tego, czy na końcowej płytce już ktoś jest czy nie). 

Możemy zatem wybrać, czy nabywamy kartę ekwipunku, możemy rezerwować kartę parku lub zdecydować się na odwiedziny parku. Kupno ekwipunku (zwiększa nasze możliwości, daje bonusy i ułatwia odwiedzanie parków) oraz odwiedzenie parku (daje nam to punkty na koniec gry, a grając z dodatkami, również jednorazowe bonusy) wiąże się z oddaniem określonych znaczników do puli ogólnej.

Ważną zasadą dotyczącą ruchu jest to, że co do zasady na jednym polu nie może stanąć dwóch turystów. Chyba, że skorzystamy z ogniska. Raz na rundę możemy je odwrócić na drugą stronę i postawić swojego turystę na zajęte pole. Warto też skorzystać z manierek. To takie karty, na których widnieją kropelki wody. Jeśli zdobędziemy takie znaczniki, zamiast odkładać je do naszych zasobów, mogą one powędrować do manierek, dzięki czemu możemy skorzystać z określonych bonusów takich jak np. dobraniu dwóch określonych znaczników zamiast jednego.

Gdy obaj nasi turyści dotrą na koniec, cierpliwie czekamy na pozostałych graczy. Gdy wszyscy turyści znajdą się na końcowej płytce, kończymy rundę. Zbieramy kafelki szlaku, dokładamy jeden nowy, tasujemy i tworzymy nowy szlak. Odkrywamy nową kartę (wprowadzają dodatkową zasadą na bieżącą rundę), dokładamy nowe żetony na szlaku i możemy przystąpić do kolejnej rundy

Dzika przyroda

Ten mały dodatek nie wprowadza istotnych zmian w przebiegu rozgrywki (co nie znaczy, że nie wpływa na samą rozgrywkę). Otrzymujemy przede wszystkim nowe karty oraz płytki szlaku. Mamy też nieco większy wpływ na dobór manierek (zawsze, ilekroć ją zdobywamy, wybieramy jedną z dwóch kart).

Pojawił się znacznik bizona. Działa on w ten sposób, że jeśli odwiedzimy park z bizonem, możemy wymienić jeden ze znaczników na znacznik przyrody. Jest to o tyle istotne, że część nowych parków wymaga odrzucenia oprócz normalnych znaczników, również znacznik przyrody.

ZAKOŃCZENIE GRY

Gra kończy się po rozegraniu ostatniej, czwartej rundy. Podliczamy zdobyte punkty i wyłaniamy zwycięzcę.

WRAŻENIA

Parki to gra, którą mógłbym określić jako bardzo przyjemną. Nie dość, że cudownie prezentuje się na stole, a obcowanie z komponentami to radość dla oka, to i sama rozrywka jest niezwykle satysfakcjonująca. W żadnym stopniu nie mamy do czynienia z piękną kolorową wydmuszką. Parki to prawdziwa gra z krwi i kości, w której do zwycięstwa trzeba się trochę przyłożyć.

Same zasady są niezwykle proste i intuicyjne. Do wytłumaczenia dosłownie w klika chwil. Użyta ikonografia zdecydowanie jest naszym sprzymierzeńcem – jest jasna i klarowna i nie mamy żadnych problemów z rozszyfrowaniem symboli użytych w grze. Oczywiście proste zasady nie oznaczają jednocześnie łatwej rozgrywki. Bynajmniej, żeby zwyciężyć, trzeba się trochę wysilić. Niby tak oczywista czynność jak ruch turysty po szlaku to wcale nie jest takie hop siup. Ta dowolność w zakresie możliwości wykonania ruchu stanowi pewną pułapkę.

Mamy dylemat czy poruszać się wolno, by zakosić jak najwięcej zasobów, tudzież móc wykonać jakąś akcję zasoby, czy też pomknąć do przodu, by zająć dobre miejsce na „mecie” (czyli ostatnim polu szlaku), by stworzyć sobie podwaliny pod kolejną rundę (np. zdobyć znacznik pierwszego gracza albo zarezerwować kartę parku).

Z drugiej strony mamy ograniczenie naszego zbieractwa. Wolno nam posiadać maksymalnie 12 żetonów i może się zdarzyć, że żeby ich nie tracić będziemy zmuszeni wydać je na coś, co się nam może nie przydać. Ponadto w sytuacji, gdy tylko jeden turysta zostanie na trasie, zostaje on z automatu przeniesiony na koniec szlaku. Więc nie wolno nam się zbytnio ociągać.

Celem nadrzędnym jest zdobywanie punktów zwycięstwa. Najłatwiejszą drogą jest odwiedzanie parków. Mamy różne możliwości – tańsze przynoszą mniej punktów, ale wymagają mniejszej liczby zasobów. Droższe wymagają większej liczby żetonów, w zamian za co dadzą nam więcej punktów. Sami musimy sobie przekalkulować, co się nam będzie bardziej opłacało.

Do tego dochodzi swoista walka o parki. Nie wiemy na dobrą sprawę, które parki chcą odwiedzić nasi współgracze i może się zdarzyć, że wypatrzony przez nas park odwiedzi inny gracz, a my zostaniemy ze znacznikami, które niekoniecznie będą przydatne. Pewnym rozwiązaniem jest akcja rezerwacji parku, dzięki której mamy pewność, że nikt nam danego parku „nie sprzątnie” sprzed nosa.

Wybierając parki do odwiedzenia, musimy jeszcze pamiętać o karcie lat, będącej naszym ukrytym celem do realizacji. Niektóre z tych kart wymagają od nas odwiedzenia konkretnych parków (np. z symbolami słoneczek), więc, żeby otrzymać dodatkowe punkty na koniec gry warto skupiać się właśnie na takich parkach. Może nie są to jakieś spektakularne bonusy punktowe, ale zawsze te 2-3 punkty mogą przesądzić o zwycięstwie, więc musimy sobie przeliczyć, co jest dla nas bardziej opłacalne.

Nie można też zapominać o kartach ekwipunku oraz manierek. Dzięki nim możemy sobie stworzyć mały silniczek, który napędzi nasze akcje, pozwalając np. na zdobycie większej liczby znaczników, obniżyć koszt odwiedzenia parków, wykonanie większej liczby zdjęć, etc. Owszem karty ekwipunku darmowe nie są (w odróżnieniu od manierek), ale warto ponieść ten koszt. Dobrze dobrany ekwipunek ułatwia wędrówkę. Zna to każdy, kto choć raz wybrał się na wyprawę np. w góry.

Jak widać mamy kilka istotnych decyzji do podjęcia i może nie są one specjalnie trudne, to jednak wymagają one od nas pewnego wysiłku umysłowego. Poukładania sobie w głowie naszego planu na grę i późniejszej jego realizacji.

Wbrew pozorom w Parkach spotkamy trochę interakcji. Pamiętamy o tym, że generalnie na jednym polu nie może znaleźć się dwóch turystów jednocześnie. Chyba, że skorzystamy z ogniska (raz na rundę). Więc z całą pewnością, ktoś nam zablokuje jakieś pole. Ponadto ktoś nas pewnie ubiegnie i odwiedzi wypatrzony park. Ktoś będzie szybszy na szlaku i dotrze do końca przed nami zabierając jeden z bonusów. Może nie ma tego dużo, ale musimy się z tym liczyć.

Dla fanów rozgrywek solo, przewidziany został wariant jednoosobowy. Jako, że nie jestem fanem tego typu rozwiązań, wybaczcie mi proszę, ale tego trybu nie przetestowałem.

Jak wygląda kwestia skalowalności? Jest całkiem dobrze. Już rozgrywka w dwie osoby sprawia frajdę, zwłaszcza osobom lubiącym dość luźną rozgrywkę, gdy możemy więcej planować i łatwiej jest nam te plany realizować. Z każdą kolejną osobą zaostrza się rywalizacja. Na szlaku robi się tłoczno i dzieje się po prostu więcej. Każdy wariant rozgrywki ma swoich fanów.

Dobrze też wygląda czas rozgrywki. Ten w zależności od liczby graczy waha się w granicach 3-4 kwadransów. To całkiem przyzwoity wynik.

Sama podstawowa wersja Parków jest bardzo udana i zapewnia nam mnóstwo dobrej zabawy. Jeśli jednak chcemy wprowadzić coś więcej, jeśli chcemy zwiększyć i tak niemałą regrywalność, warto sięgnąć po jeden z dwóch dodatków.

Dzika przyroda jest tym mniejszym, który w zasadzie daje to co wersja podstawowa, tylko w większej liczbie, wprowadzając przy okazji nieco zmian na kartach, przez co będziemy musieli grać nieco inaczej niż w wariancie podstawowym. 

Już nowe płytki szlaku dają nam nowe możliwości. Podobnie jak i nowe karty parków, które potrafią dać nam również efekty jednorazowe. Wzrosła również rola znaczników przyrody, które nie są już tylko dżokerami, ale same są również znacznikami potrzebnymi do odwiedzenia niektórych parków. Moim zdaniem zdecydowanie warto pomyśleć o tym dodatku, lubicie podstawową wersję Parków. Gra zyskuje wiele.

Najlepiej dołączyć też drugi dodatek Po zmierzchu, dzięki czemu gra przestaje być taką dość prostą rodziną grą, a otrzymujemy całkiem sporo głębi poprzez nowe możliwości. Owszem wydłuża się czas rozgrywki, rosną też możliwości lekkiego paraliżu decyzyjnego. Z naprawdę dobrej gry otrzymujemy grę jeszcze lepszą.

Podsumowując: Parki to przepiękna gra. Fantastycznie wykonane komponenty. Wszystko okraszone bardzo dobrą mechaniką, dzięki czemu z czystym sercem jesteśmy w stanie polecić tę grę nie tylko grającym rodzinom, ale też bardziej zaawansowanym graczom (wtedy wręcz zalecamy włączenie dodatków).

Nam Parki bardzo przypadły do gustu i z całą pewnością pozostaną w naszej kolekcji. Mamy świadomość, że nie jest to tania gra. Jednakże za takie wykonanie warto zapłacić. Zwłaszcza, że gra broni się interesującą rozgrywką.

PLUSY:

+ znakomite wydanie (jakość komponentów, grafiki),

+ proste i klarowne zasady,

+ ciekawa mechnika,

+ spora regrywalność,

+ dobra skalowalność,

+ przyzwoity czas rozgrywki.

MINUSY:

- nie najniższa cena zarówno gry podstawowej jak i dodatków.

Liczba graczy: 1-5 osób

Wiek: od 10 lat

Czas gry: 30 – 60 min

Rodzaj gry: gra strategiczna, 

gra rodzinna

Zawartość pudełka 

(gra podstawowa):

* plansza składana na 3 części,

* 2 tacki na znaczniki,

* 48 kart parków,

* 10 kart sezonów,

* 12 kart lat,

* 36 kart ekwipunku,

* 15 kart manierek,

* 9 kart solo,

* 10 miejsc na szlaku,

* początek szlaku i koniec szlaku,

* 10 turystów,

* 5 ognisk,

* aparat,

* znacznik pierwszego turysty,

* 16 znaczników lasu,

* 16 znaczników gór,

* 30 znaczników słońca,

* 30 znaczników wody,

* 12 znaczników przyrody,

* 28 zdjęć,

*instrukcja.

Zawartość pudełka 

(Dzika przyroda):

* 4 płytki szlaku,

* pionek bizona,

* 6 zdjęć,

* 4 znaczniki przyrody,

* 16 kart parków,

* 12 kart manierek,

* 16 kart ekwipunku,

* 10 kart sezonów,

*instrukcja.

Wydawnictwo: Albi Polska

Cena (gra podstawowa): 200-230 zł (I 2024 r.)

Cena (dodatek): 100-150 zł (I 2024 r.)

Autor (gra podstawowa): Henry Audubon

Autor (Dzika przyroda): Henry Audubon, 

Mattox Shuler

Ilustracje: Różni autorzy w ramach Fifty-Nine Parks Print Series

Serdecznie dziękujemy Wydawnictwu Albi za przekazanie gry do recenzji. 

Galeria zdjęć: