WYBUCHOWA MIESZANKA: PIĄTA INGREDIENCJA: Profesorowie mają głos

Wybuchowa mieszanka to z pewnością jedna z bardziej oryginalnych gier planszowych ubiegłego roku. Prosta mechanika, w której zamienialiśmy zebrane kulki ingrediencji na magiczne eliksiry. Cała zabawa była w zbieraniu kulek. Skorzystaliśmy tutaj z efektownego podajnika i ciężkich szklanych kulek – ot takie Bejeweled na naszym stole.

Gdy usłyszałem zatem pierwsze plotki o dodatku do tej gry, to w sumie się ucieszyłem, bo podstawową wersję mamy całkiem nieźle ograną. Oczywiście jak każdy dodatek, mamy do czynienia z pewną niepewnością. Z jednej strony zżerała mnie ciekawość, co taki dodatek potrafi zmienić, a z drugiej strony, trochę się bałem, że może on zwyczajnie popsuć rozgrywkę, tudzież wywrócić wszystko do góry nogami i trzeba się będzie uczyć od nowa. A za tym nie przepadam. Połączyliśmy zatem Piątą Ingrediencję z wersją podstawową i cóż, chciałbym się podzielić naszymi wrażeniami, czy Wybuchowa Mieszanka stała się jeszcze bardziej wybuchowa czy też niekoniecznie.

CO ZAWIERA GRA

Całość zamknięta jest w nieco mniejszym pudełku niż wersja podstawowa. Co znajdziemy w środku? Ano, tytułową piątą ingrediencję – Ektoplazmę z zaświatów, czyli białe, uniwersalne kulki, pełniące rolę dżokera. Umieszcza się je na specjalnej niewielkiej planszetce zwanej planszą Upiornego Kotła. Ponadto otrzymujemy cztery nowe eliksiry, z których dwa potrafią wykorzystać moc Upiornego Kotła.

Pewnym novum są żetony profesorów, które to lekko modyfikują przebieg rozgrywki. Dodatkowo otrzymujemy garść żetonów pochwał i nagan.

Tutaj jedna uwaga. Nie wiem czemu postanowiono zmienić rodzaj papieru, który trochę różni się od tego, z którego zrobiono wszystkie papierowe elementy podstawowej gry. Lubię spójność pomiędzy grą podstawową a dodatkiem.

Oczywiście podobnie jak i podstawce, całość elementów przechowywana jest w funkcjonalnej, plastikowej wyprasce. Instrukcja jest krótka, ale napisana podobnie jak i w wersji podstawowej bardzo przystępnie i z tym specyficznym humorem rodem z Harrego Pottera.

CEL GRY

Cel gry pozostał niezmienny. Nadal bawimy się w uczniów ostatniej klasy Akademii Magii i Szachrajstwa dla Przebiegłych Czarodziejów i Czarownic. Do zaliczenia mamy najważniejszy egzamin, w czasie którego będziemy sporządzać różnego rodzaju eliksiry wykorzystując do tego różnokolorowe kulki ingrediencji: Łzy jednorożca (niebieskie), Smoczy dym (czerwone), Ogrza flegma (czarne), Łupież wróżki oraz wspomnianą wcześniej Ektoplazmę z zaświatów (białe).

Tak czy inaczej celem nadrzędnym jest zdobycie jak największej ilości punktów, które zdobywamy poprzez warzenie odpowiednich eliksirów i zdobywanie żetonów biegłości oraz pochwał.

PRZYGOTOWANIE GRY

Przygotowanie gry jak było lekko upierdliwe, tak też takie pozostało. Generalnie robimy wszystko dokładnie tak jak w wersji podstawowej. Różnicą jest dołożenie planszy Upiornego Kotła, na której to umieszczamy białe kulki. Losujemy (jeśli chcemy) jedną kartę profesora oraz do wspólnej puli dokładamy żetony nagan i pochwał. I to tyle.

PRZEBIEG GRY

Zasadnicza rozgrywka nie uległa większym zmianom. Ciągle mamy nasz zestaw kulek umieszczony na podajniku. Ciągle korzystamy z sześciu zestawów różnych eliksirów, z tym, że teraz mamy po prostu większy ich wybór. Wcześniej wybieraliśmy sześć z ośmiu, teraz sześć z dwunastu.

Nowością jest plansza Upiornego Kotła, a w zasadzie to, co się w nim znajduje czyli białe kulki. Jak je możemy otrzymać i jak działają? Otóż możliwość ich pozyskania wynika z mocy niektórych eliksirów lub też dzięki niektórym kartom profesorów. Otrzymujemy wtedy możliwość wymiany jednej z naszych kulek na białą kulkę z planszy Upiornego Kotła. Białe kulki pełnią rolę dżokerów i mogą zastąpić dowolną inną kulkę. Po skorzystaniu z takiej kuleczki do upichcenia eliksiru, normalnie wprowadzamy ją w obieg i wrzucamy ją do pojemnika. Oczywiście w pojemniku dalej pełni rolę dżokera i zastępuje dowolną inną kulkę. Którą, a to już zależy wyłącznie od nas.

Przebieg gry wygląda dokładnie tak samo jak i w podstawce. Wyciągamy kulkę z podajnika, dzięki czemu otrzymujemy (poprzez reakcję łańcuchową) nowe kulki, które umieszczamy w naszych „buteleczkach”, dzięki czemu możemy wytworzyć nowe eliksiry, które to możemy później wykorzystać w celu zdobycia nowych kulek.

Na przebieg rozgrywki mają jednakże wpływ karty profesorów. To znane rozwiązanie, w którym na początku gry losujemy jedną kartę, która lekko modyfikuje przebieg gry. Niedawno z czymś takim spotkaliśmy się choćby podczas recenzji Wyspy kwitnącej wiśni. Tam co prawda, dana karta zmieniała końcową punktację, ale zasadniczo wpływało to na nasze poczynania. W przypadku Piątej ingrediencji jest troszkę inaczej. Każdy z profesorów ma swojego konika. Jeden lubi porządek i nie cierpi jak ktoś upuści kuleczkę (delikwent otrzymuje żeton nagany) – to w zasadzie zmiana kosmetyczna i wymaga po prostu nieco ostrożności. Inny pozwoli za cenę dwóch kulek odrzucić wcześniej pobrany żeton drobnej pomocy – tu już możemy coś pokombinować. Jeszcze inny profesor potrafi wymusić dość spore zmiany, np. poprzez to, że podczas zapełniania płytki eliksiru nie możemy robić tego dowolnie, ale od dołu, warstwa po warstwie.

Żeby było ciekawiej, to nie musimy się ograniczać do jednej karty profesora. Możemy pobawić się i dwoma. Nikt też nie zabronił wprowadzenia większej ilości kart – wtedy możemy mieć jeszcze ciekawszą sytuację i całkiem spory mętlik w głowie.

ZAKOŃCZENIE GRY

W stosunku do podstawki nie zaszły tu żadne zmiany. Gra kończy się w momencie, gdy zostanie spełniony jeden z warunków - albo skończą się płytki eliksiru, albo zostanie pobrany ostatni żeton biegłości. Następuje wtedy dokończenie kolejki przez pozostałych graczy, podsumowanie zgromadzonych punktów i wyłonienie zwycięzcy.

WRAŻENIA

Tak naprawdę nowy dodatek, to kilka minidodatków, z których możemy skorzystać lub nie. Jednakże przeplatają się one ze sobą i prawdę mówiąc ani razu nie zagraliśmy tylko z częścią Piątej Ingrediencji. Braliśmy wszystko z dobrodziejstwem inwentarza.

Gra dzięki dodatkowi otrzymała powiew świeżości. Przede wszystkim nowością jest piąty składnik, który potrafi urozmaicić całą zabawę zarówno na etapie sporządzania eliksiru jak i na etapie pozyskiwania kulek z pojemnika.

Druga sprawa do żetony profesorów. Jak już wspomniałem, potrafią one nieco zmienić przebieg gry. Nie są to może jakieś mocno rewolucyjne zmiany, ale jednak może nie tyle zmuszają, co wpływają na nasze decyzje. Ich obecność z pewnością podnosi i tak całkiem sporą regrywalność.

No i nowe eliksiry. To zdecydowanie podnosi regrywalność. Dzięki nim troszkę inaczej będziemy mogli pozyskiwać nasze kulki.

Miałem pewne obawy, że Piąta ingrediencja okaże się rewolucją. Na szczęście tak się nie stało. Zamiast tego mamy delikatną ewolucję. Wprowadzono po prostu kilka nowych elementów, które nieźle się ze sobą zazębiają.

Czy zatem polecamy Piątą ingrediencję? Tak, dodatek ten jest wart wypróbowania. Sama podstawka jest grą znakomitą a dodatek nieco ją zmienia, dodając nowe możliwości prowadzenia rozgrywki. Piąta ingrediencja nie należy może do tej grupy dodatków, które to muszą się pojawić w parze z podstawową wersją, ale błędem byłoby postawić na nim krzyżyk bez wypróbowania go. W naszym przypadku obawiam się, że powrotu do gołej podstawki już nie będzie. Za bardzo przyzwyczailiśmy się do nowych rozwiązań.

Niestety musimy wspomnieć o pewnym zgrzycie. Patrząc na zawartość opakowania podstawki i dodatku, wydawać by się mogło, że cena Piątej ingrediencji powinna być sporo niższa. Niestety tak nie jest. Prawdę mówiąc podstawka jest niewiele droższa niż sam dodatek.

Tak czy inaczej, jeśli pokochaliście Wybuchową mieszankę i trochę się już ograła, to warto ją odświeżyć dzięki Piątej ingrediencji.

PLUSY:

+ zwiększa i tak sporą regrywalność,

+ proste zasady takimi pozostały,

+ wprowadza delikatną ewolucję.

MINUSY:

- podstawka i dodatek trochę różnią się wykonaniem

- zawartość gry jednak chyba niezbyt adekwatna do ceny,

- upierdliwe rozkładanie i składanie gry