ESY FLORESY: sekretna kwiatowa wiadomość - recenzja gry Wydawnictwa Lucky Duck Games

Kwiatki to wdzięczny temat do gier. Tworzą przyjemny, relaksujący klimat i dają okazję grafikom do pokazania swoich zdolności rysunkowych. Nic więc dziwnego, że pojawiają się gry o kwiatkach. Na naszych pólkach możemy znaleźć takie tytuły jak np.: Kwiatki, Bukiet, Kwiaciarenka, Kwiat wiśni, Z kwiatka na kwiatek, Ogródek, Gardens czy Niezłe ziółka.

Bohaterka dzisiejszej recenzji (autorki znakomicie przyjętego na całym świcie Na skrzydłach), świeżutka karcianka Esy floresy od Lucky Duck Games, już z okładki informuje, że wpasowuje się w tę tematykę. Do tego przyciąga wzrok przepiękną ilustracją z wieczka pudełka. W mig przenosimy się do wnętrza bajkowej kwiaciarni. Czy kreślenie kwiatowych esów floresów było przyjemne? A może te bajkowe kwiatki miały ukryte kolce? Przekonajcie się sami. Zapraszamy do lektury naszej recenzji.

CO ZAWIERA GRA

Maleńkie pudełeczko zawiera w środku ni mniej ni więcej tylko 18 kart kwiatów, notes do podliczenia punktów oraz instrukcję do gry. Tyle wystarczy, aby zacząć tworzyć kwiatowe bukiety.

Patrząc na grafiki kwiatków na kartach (o okładce pudełka już nie wspominając) trzeba przyznać, że robią one wrażenie. Niby to tylko kilka kwiatków. Mnie jednakże kreska Beth Sobel zrobiła na mniej wrażenie. Chętnie powiesiłabym jej kwiatowe obrazy na ścianie w domu.

CEL GRY

Nie od dziś wiadomo, że kwiaty mają swoją symbolikę. Gatunki kwiatów i ich kolory w bukiecie mają znaczenie – bukiety mogą wiele powiedzieć obdarowanym o darczyńcy. Właśnie takie kwiatowe wiadomości były niezwykle popularne w epoce wiktoriańskiej, w której jawne rozmowy o uczuciach były źle widziane.

W Esach floresach celem graczy będzie takie przygotowanie kompozycji kwiatowej, żeby przyniosła im jak najwięcej punktów.

PRZYGOTOWANIE GRY

Przygotowanie gry jest niezwykle proste. Sprowadza się dosłownie do jednej czynności – potasowania talii kart i umieszczenia ich w zakrytym stosie na środku stołu. To wszystko. Można zacząć tworzenie kwiatowych wiadomości.

PRZEBIEG GRY

Gra trwa 3 rundy. Każda runda podzielona jest na 3 fazy:

(I) Oferta – gracze w turach oferują sobie kwiaty tworząc własne kompozycje. Grając w 2 osoby gracze oferują sobie karty na przemian. Przy 3-4 osobach pierwsze oferowanie odbywa się w lewym kierunku – od gracza rozpoczynającego do sąsiada po lewej aż wszyscy będą mieć po 2 karty. Następnie dochodzi do zmiany kierunku i oferowania kart w prawo.

Tworząc kwiatową ofertę gracz dobiera ze stosu kart 2 karty, ogląda je i decyduje, którą kartę zaoferuje sąsiadowi jawnie, a którą położy przed nim zakrytą (są to tzw. sekretne karty). Odbiorca wybiera, którą z nich dołączy do swojego bukietu – robi to nie zmieniając jej ułożenia i dokładając kartę z prawej strony ostatnio dołożonej. Karta, która została trafia do kompozycji gracza oferującego (oczywiście również w niezmienionym ułożeniu). Na koniec rundy kompozycje graczy muszą się składać z 4 kart.

Swoje sekretne karty można podglądać w dowolnym momencie gry. Nie wolno jednak podglądać kart przeciwników.

(II) Faza „przed punktacją” – w tej fazie gracze rozróżniają w swoich kompozycjach karty jawne od sekretnych, przysuwając te drugie troszkę bliżej siebie. Będzie to pomocne w fazie punktacji. Wszyscy gracze jednocześnie wykonują akcje opisane na kartach. Akcje te mogą wykonywać w dowolnej kolejności.

(III) Faza „punktacja” – w tej fazie każdy gracz podlicza punkty ze swoich kart w kolejności od lewej do prawej karty w bukiecie. Każda ikonka serduszka na karcie daje 1 punkt. Niektóre karty mają jeszcze dodatkowe punkty opisane na kartach. Punkty notujemy w notesie w rzędzie odpowiadającym danej rundzie.

Jeśli w trakcie gry skończyły się karty to tasujemy talię i kontynuujemy grę.

ZAKOŃCZENIE GRY

Gra kończy się po rozegraniu 3 rund. Zwycięzcą zostaje ten gracz, który zdobędzie najwięcej punktów. W przypadku remisu wygrywa ten gracz, który w bukiecie jako pierwszy w kolejności ma kwiat o nazwie najbliższej literce „A”.

WRAŻENIA

Zasady gry są proste i możliwe do wytłumaczenia zaledwie w chwilę. W końcu mamy tylko jedną czynność do wykonania - musimy z dwóch dobranych kart wybrać tę, którą zaoferujemy innemu graczowi jawnie i tę, którą położymy zakrytą. Klasyczna mechanika "ja dzielę - ty wybierasz". Niby proste a jednak trzeba tutaj sporo blefować i pokombinować. Dobrze jest mieć jakąś strategię wykładania kart. Bowiem położenie jako zakrytej karty, na której nam zależy a jawnie innej mniej dla nas atrakcyjnej może skończyć się tym, że nasz przeciwnik zaryzykuje i weźmie tę zakrytą. Odwrotne działanie też może się nie sprawdzić. Cóż - wiele tutaj zależy od decyzji przeciwnika. Myślę, że łatwiej przewidzieć ruch przeciwnika jeśli gramy z osobami, które znamy. Choć w naszych rozgrywkach były momenty zaskoczenia - niby byłam pewna decyzji mojego Michała a tu nagle okazywało się, że wybrał kartę, o której wybranie wcale bym go nie podejrzewała.

Element blefu i niejawna karta w naszej ofercie sprawia, że przez całą grę towarzyszą nam emocje i napięcie. Czy przeciwnik złapie się na naszą kombinację i wybierze jawną (mniej dla nas atrakcyjną) kartę? A może jednak zaryzykuje i pójdzie w ciemno, co może nam pokrzyżować plany? A przecież musimy cały czas mieć kamienną twarz, żeby przeciwnik nie wyczytał z niej naszych planów.

Powiecie: jaka strategia, jakie emocje i napięcie, jak tu jest jedna wielka losowość?! Ano jest losowość - jak w większości gier karcianych. Przecież dobieramy losowo karty ze stosu - mogą nam podejść ale mogą też zupełnie nie podpasować. Do tego dysponujemy tylko dwiema kartami, o których sposobie zaoferowania musimy zadecydować. Tutaj też się troszkę wkradać los - a nóż będzie nam łaskawy i nasz przeciwnik da się złapać na lep w postaci wyłożonej jawnie karty (tej mniej atrakcyjnej dla nas). Dzięki mechanice "ja dzielę - Ty wybierasz" mamy więc choć minimalny wpływ na tę losowość.

Zabawę w kwiaciarnię możemy toczyć w składzie od 2 do 4 osób. Skalowalność wypada dobrze w każdym składzie, choć im więcej osób, tym większe będą emocje. Przez manewr odwróconej kolejności doboru kart z oferty do bukietu (najpierw w lewą stronę a potem w prawą) przy 3 osobowym blefujemy i kombinujemy z dwoma graczami. To daje sporą dozę niepewności.

Wydawca przygotował też małą niespodziankę dla klientów dobrych sklepów planszówkowych. Mianowicie do gry (całkowicie za darmo) załącza dodatek pt. Kwiaciarnia (autorstwa Mike'a Mullinsa), który pozwala pobawić się w pojedynkę. Podstawowa mechanika nie zmienia się. Nadal w każdej kolejce będziemy jedną kartę zabierać do siebie, drugą otrzyma nasz wirtualny przeciwnik wg zapisów na kartach z dodatku. Powiem szczerze, że wcale nie jest tak prosto i nie raz i nie dwa, chcąc uczynić dobrze dla siebie, wychodziło zupełnie odwrotnie i to przeciwnik wygrywał ze mną. Naprawdę fajny dodatek i pomimo, że nie przepadam za planszówkami solo, to mi się podoba.

Czy 18 kart w talii może zapewnić regrywalność gry? W końcu to tylko 18 kart. Nie jest to jakaś wielka ilość. Jednakże dzięki wspomnianej losowości możemy być pewni, że identyczny układ kart w kilku rozgrywkach, to sytuacja mocno nierealna.

Esy floresy to nie tylko mała, ale i błyskawiczna karcianka. W maksymalnym składzie czas gry zamknie się w 15 -20 minutach. Idealnie na niedzielne popołudnie albo wieczorny relaks po pracy.

Podsumowując: Jeśli lubicie gry oparte na zbieraniu zestawów, lekkie karcianki na swobodne popołudnia czy wieczory, to koniecznie musicie poznać Esy floresy. Gra z pewnością sprawdzi się w gronie początkujących graczy lub takich, którzy nie wymagają skomplikowanej, wielogodzinnej zabawy i co ważne, są w stanie zaakceptować niemałą losowość. Nie oznacza to jednak, że gra nie przypasuje zaawansowanym graczom. My mamy za sobą rozgrywki w dużą ilość różnorodnych gier a Esy floresy nam się podobają i możemy się założyć, że co jakiś czas będą trafiać na nasz stół.

PLUSY:

+ banalne zasady,
+ pięknie zilustrowana,
+ krótki czas rozgrywki,
+ dobra skalowalność,
+ przyzwoita regrywalność.

MINUSY:

+ niemała losowość.