DAXU: balans to podstawa - recenzja gry.

Bycie sprzedawcą w małym miasteczku to nie lada sztuka. Z jednej strony musimy walczyć o swoje, z drugiej nie możemy zmieść konkurencji z powierzchni ziemi. Musimy wiedzieć, kiedy możemy współpracować, a kiedy walczyć do upadłego. To właśnie przyświecało twórcom bohaterki naszej recenzji. Daxu (czyt. „da-szu” – tak przynajmniej każą to wymawiać twórcy gry) to gra,  w której podstawą jest utrzymanie pewnego balansu w naszych poczynaniach.

Odkąd tylko zobaczyłem okładkę, przeczytałem instrukcję, wiedziałem, że ta gra wcześniej czy później znajdzie się w mojej kolekcji. I znalazła się, zaraz po ubiegłorocznych targach w Essen przesyłka, w której była m.in. Daxu dotarła do mnie. Warto było czekać? Zapraszam do recenzji.

CO ZAWIERA GRA                  

White Goblin Games przyzwyczaiło mnie do wysokiej jakości. Nie inaczej jest z Daxu. Wszystko, począwszy od pudełka, planszy, na kartach kończąc to najwyższa jakość z jaką do tej pory udało mi się zetknąć. No może poza smutnym i nijakim wnętrzem pudełka. A co znajdziemy w środku obok dobrze napisanej instrukcji? Ano:

• planszę główną, 
• 54 kart sklepów (po 9 w każdym z 6 typów), 
• 8 kart akcji (po 4 dla każdego z graczy), 
• karta przełamania remisu (Tie Breaker Card), 
• 4 karty pomocy, 
• 2 drewniane znaczniki reputacji. 

Warto wspomnieć o pracy grafika. Klemens Franz wykonał kawał dobrej roboty. Oprawa graficzna naprawdę robi wrażenie i świetnie wpisuje się w tematykę gry.

CEL GRY

Każdy z graczy wciela się w rolę kupca żyjącego gdzieś w niewielkim chińskim miasteczku. Poprzez swoje działania muszą dbać zarówno o poziom swojej reputacji jak i zdobycie przewagi w poszczególnych strefach (obszarach) handlowych. Koniec końców wszystko przelicza się na punkty. Ten, kto zdobędzie ich najwięcej, wygrywa.

PRZYGOTOWANIE GRY

Przygotowanie gry jest krótkie. Na środku stołu wykładamy planszę. Każdy z graczy stawia wcześniej wybrany wskaźnik reputacji na planszy na polu „0”. Następnie tasujemy wszystkie karty sklepów i odkładamy (nie patrząc na ich zawartość) dwie z nich do pudełka - nie będą one brały udziału w grze.

Teraz każdy z graczy otrzymuje po 8 kart sklepów, które rozkłada po swojej stronie planszy na odpowiadających im strefach handlowych. Z reszty kart formuje się zakryty stos do dobierania.

Każdy otrzymuje również karty pomocy oraz karty akcji, a jeden z graczy (ten, który ostatnio przegrał) otrzymuje dodatkowo kartę przełamania remisu.

Gra się może rozpocząć.

PRZEBIEG GRY

Gra podzielona jest na rundy. Każda z nich przebiega w dokładnie taki sam sposób. Z zakrytego stosu kart zakupów odkrywa się trzy górne karty. Teraz gracze, za pomocą kart akcji, decydują o ich losie.

Przyjrzyjmy się kartom:

Daj (Give) – przeciwnik bierze wszystkie karty
Bierz (Take) – ja biorę wszystkie karty

Współpracuj (Cooperate) – zaakceptuj wybór przeciwnika i otrzymaj 1 punkt 

reputacji

Pokrzyżuj plany (Undermine) – przeciwnik wykonuje odwrotną akcję do tej, którą wybrał a Ty tracisz 1 punkt reputacji (w instrukcji jest to trochę nieprecyzyjnie zapisane, ale autor gry sam potwierdził takie rozwiązanie)

Cała akcja jest prosta. Każdy z graczy bierze jedną ze swoich kart akcji i odkłada ją przed siebie zakrytą. Po czym jednocześnie obaj gracze odkrywają je i w zależności od tego co wybiorą możemy mieć następujące sytuacje:

Jeśli jeden z graczy wybrał kooperację a drugi pokrzyżowanie planów, to ten drugi zadecyduje, kto ma zabrać wszystkie karty.

Jeśli obaj gracze wybrali tę samą akcję, tylko jeden może zabrać wszystkie karty. Możemy mieć zatem następujące sytuacje, gdy obaj zdecydowali się na:

Daj – karty zabiera gracz z niższą reputacją

Weź – karty zabiera gracz z wyższą reputacją

Jeśli obaj gracze mają taką samą reputację, to gracz posiadający kartę przełamania remisu decyduje, do kogo powędrują karty.

Współpracuj i Pokrzyżuj plany – Ze stosu kart dobierana jest dodatkowa karta a obaj gracze biorą z powrotem swoje karty akcji i dokonują ponownego wyboru. Cała procedura powtarza się do momentu, aż jeden z nich w końcu weźmie wszystkie karty.

Gracz, który otrzymał karty układa je w odpowiednich miejscach na planszy. No właśnie, przyjrzyjmy się planszy. Po pierwsze znajduje się na nim podwójny (dla każdego z gracza osobny) tor reputacji, po którym wędrują pionki graczy. Po drugie cała plansza podzielona jest na 6 oddzielnych stref handlowych, w których działają następujący przedsiębiorcy: Piekarz (Baker), Twórca wina ryżowego (Rice wine maker), Cieśla (Carpenter), Twórca koszyków (Basket maker), sprzedawcę jedwabiu (Silk trader) oraz funkcjonuje herbaciarnia (Teahouse). Każda strefa ma oznaczenie kolorystyczne, które odpowiada kolorom kart.

Niektóre z kart zawierają dodatkowe symbole, które mogą zwiększyć (+1) lub też zmniejszyć (-1) naszą reputację – konieczne jest wtedy przesunięcie wskaźnika o odpowiednią liczbę pól na torze reputacji.

Cała zabawa polega zatem na takiej swoistej odmianie gry „kamień-nożyczki-papier”. W zależności od wspólnych wyborów zbieramy karty i układamy je w odpowiednich miejscach.

ZAKOŃCZENIE GRY

Gra kończy się w momencie, gdy na stosie dobierania pozostanie mniej niż 3 karty, następuje podliczenie punktów i wyłonienie zwycięzcy. System liczenia punktów w tej grze jest na tyle specyficzny, że warto o nim szerzej napisać. 

Przebiega ono dwuetapowo.

Po pierwsze rozpatrujemy każdą ze stref handlowych osobno. Gracze porównują ilości kart znajdujących się w danej strefie w celu wyłonienia zwycięscy oraz określenia rozmiaru zwycięstwa. Na podstawie tegoż porównania otrzymują (bądź tracą punkty). Generalnie strefy te podzielone zostały na dwie kategorie.

Pierwsza z nich to: Piekarz, Twórca wina ryżowego i Cieśla. I tak:

zwycięstwo o 1 = 4 punkty

zwycięstwo o 2 = 2 punkty

zwycięstwo o 3 = 1 punkt

zwycięstwo o 4 – gracz traci 1 punkt, a przeciwnik dostaje tyle punktów, ile kart umieścił po swojej stronie planszy

Druga grupa to: Twórca koszyków, Sprzedawca, Herbaciarnia

zwycięstwo o 1 = 5 punktów

zwycięstwo o 2 = 3 punkty

zwycięstwo o 3 (i więcej) – gracz traci 1 punkt, a przeciwnik dostaje po jednym punkcie za każdą, którą jaką przeciwnik umieścił po swojej stronie

Jeśli obaj gracze po swoich stronach umieścili jednakową liczbę kart, to takiej strefy się nie rozpatruje.

Drugi etap to podliczenie punktów za reputację, zgodnie z informacją zawartą na planszy (zaznaczoną małymi kropeczkami). Następnie oba wyniki sumujemy i wyłaniamy zwycięzcę gry.

WRAŻENIA

Balans. To słowo idealnie opisuje tę grę. Wszelkie nasze poczynania sprowadzają się do utrzymania swoistego status quo. Zwycięstwo w danej strefie jest istotne, ale najwięcej punktów otrzymamy, jeśli będzie ono minimalne. Zbyt okazałe zwycięstwo jest de facto porażką. Musimy zatem tak kombinować, żeby z jednej strony nie pozwolić sobie na zbyt dużą przewagę,  a z drugiej tak kombinować, żeby to przeciwnik w danej strefie rozłożył nas na łopatki. Nie jest to łatwe, ale sprawia dużo przyjemności. Trochę musimy przestawić nasze myślenie. Przeważnie przecież w grach chodzi o to, żeby przeciwnik leżał na łopatkach. A tutaj nie. Wygraj, ale tylko o włos. Bądź minimalnie lepszy, a dostaniesz najlepszą nagrodę. Ewentualnie przegraj, ale z kretesem.

Ponadto mamy dwa rodzaje stref, które punktują nieco inaczej i też ma wpływ na naszą strategię.

Gra jest prosta, a jednak posiada swoją głębię. Zawiera znany (a przy okazji zmodyfikowany) mechanizm z zabawy „kamień-nożyczki-papier”, za pomocą którego dokonujemy naszych wyborów. Non stop toczymy taką trochę psychologiczną wojenkę i próbujemy odgadnąć zamiary naszego przeciwnika. 

Nie raz i nie dwa przez głowę przechodziła myśl „ja wiem, że on wie, że ja zagram to” i kombinowanie, żeby go przechytrzyć.

Ta gra może się przez to nie sprawdzić w każdym gronie. Wspominał o tym Rahdo, który umie chyba czytać w myślach swojej żony i bez większych problemów potrafił odczytać jej zamiary. My całe szczęście takich umiejętności nie mamy, a przez to, dobrze się przy Daxu bawimy.

Mamy do czynienia z losowością. Czasami wylosowany układ kart nam pasuje a czasem nie, czasem zdarza się, że bardzo pasuje nam jedna karta, ale pozostałe są nam nie na rękę. A my musimy dokonać wyboru i powalczyć o ten wybór.

Pamiętajmy również o zdobywaniu reputacji. To bardzo istotny element, który potrafi znacząco wpłynąć na punktację końcową. Tutaj też pojawia się balans. 

Mamy dylemat, czy zabrać karty a przy okazji obniżyć reputację, czy też zostawić to swojemu przeciwnikowi, który dzięki temu zyska (a my stracimy). Musimy szacować, co nam się bardziej opłaca. Pamiętajmy, że część kart podnosi reputację a część ją obniża – to też ma wpływ na nasze wybory.

Klimatu w tej grze specjalnie nie uświadczymy, aczkolwiek piękne grafiki robią swoje i znacznie umilają nam grę.

Powiem szczerze, Daxu zdobyła nasze serce i przebojem wdarła się do grona naszych ulubionych gier dwuosobowych. Z całego serca polecamy i ciekawe kiedy pojawi się polskie wydanie…

PLUSY:
+ proste zasady,

+ piękne wykonanie (grafika, jakość komponentów),

+ dobrze napisana instrukcja,

+ dobra jakość kart, 
+ regrywalność. 

MINUSY:
- trochę losowości 

Liczba graczy:  2 osoby

Wiek: od 10 lat 

Czas gry: ok. 30 minut

Rodzaj gry:  gra karciana

Zawartość pudełka:

* plansza główna

* 54 kart sklepów (po 9 w każdym z 6 typów)

* 8 kart akcji (po 4 dla każdego z graczy)

* karta przełamania remisu

* 4 karty pomocy

* 2 drewniane znaczniki reputacji

 Wydawnictwo: White Goblin Games
Cena: ok 80 zł