QWIRKLE TRAVEL VS QWIRKLE CUBES: 2D kontra 3D - recenzja gry

Zacznę może od tego, że nie lubię Scrabble i całej rzeszy lepszych bądź gorszych naśladowców. Ta gra jakoś nigdy nie wywoływała u mnie z różnych powodów pozytywnych emocji. Do dobrej rozrywki nie potrzebuję słownika ani wiedzy językoznawczej na poziomie niemalże prof. Bralczyka. Przeglądając sobie laureatów Spiel des Jahres wpadła mi w oczy nazwa Qwirkle. 

Wzorkowe Scrabble? Nie! To Qwirkle.

Na pierwszy rzut oka prawie Scrabble, całe szczęście, to „prawie” robi zasadniczą różnicę. Chwila namysłu i postanowiliśmy zaopatrzyć się w swój egzemplarz gry. Problemem stał się wybór: oryginalna wersja czy też Cubes. Ostatecznie na pierwszy ogień poszła wersja 3D, a że ta wersja nam się spodobała , to z czasem przyszedł czas na oryginalna (no prawie oryginalną, bo w wersji Travel – miejsce na gry w domu się kurczy). Niniejszy tekst będzie zatem recenzją tej samej gry w dwóch odmianach. Która wersja jest lepsza? Zapraszam do lektury.

CO ZAWIERA GRA

QWIRKLE TRAVEL

Turystyczne Qwirkle. 

Qwrikle w wersji podróżnej to mniejsza kopia oryginału. Gry niczym się nie różnią poza wielkością płytek oraz sposobem przechowywania. W oryginale to płócienny worek, a w wersji travel, to torebka/saszetka (jak zwał, tak zwał) z miękkimi ściankami.

W środku, obok instrukcji, znajduje się 108 płytek.

Na płytkach znajduje się 6 różnych symboli w 6 różnych kolorach.  Innymi słowy dany symbol w danym kolorze powtarza się 3 razy i ta informacja będzie dość istotna podczas gry.

QWIRKLE CUBES

Qwirkle w wersji 3D czyli Cubes.

Pudełko do Qwirkle w wersji 3D wygląda podobnie do tego z wersji oryginalnej. Oprócz całej masy powietrza, znajdują się w nim kostki i płócienny woreczek.

„Kjubsy” zawierają nieco mniejszą liczbę elementów – 90 drewnianych kostek zawierających na każdej z 6 ścian inny symbol. Innymi słowy, mamy po 15 kostek w każdym z 6 kolorów.

Qwirkle 2 D czy Qwirkle 3D? Którą wersję wybieracie?

CEL GRY

Cel gry, podobnie jak w większości gier wszelakich, jest prozaiczny. To zdobycie jak największej liczby punktów. I w jednej i w drugiej grze sposób punktowania jest dokładnie taki sam.

PRZYGOTOWANIE GRY

Przygotowanie gry jest ograniczone do minimum. Należy wszystkie kostki wrzucić do worka/saszetki. Przygotować kartkę i coś do pisania. I tyle.

PRZEBIEG GRY

Naszym zadaniem jest budowanie rzędów, składających się z płytek/kości tego samego koloru lub zawierające ten sam symbol. Musimy zatem tak kombinować, żeby w danym rzędzie nie było dwóch takich samych kostek/płytek. Jest to najważniejsza zasada tej gry. Ważne, że w swojej rundzie trzeba wykonać akcję – nie możliwości spasowania. Tak w telegraficznym skrócie można opisać grę. Gry generalnie są bardzo podobne, ale ze względu na pewne odmienności w samej mechanice, przebieg jednej i drugiej gry opiszę oddzielnie.

Qwirkle

Każdy gracz losuje z saszetki 6 płytek, które będą stanowiły jego pulę. Podczas rozgrywki płytki powinny być ukryte przed wzrokiem innych graczy.

Tutaj pojawia się pewien mankament. Aż się prosi, żeby do gry dołączyć znane z choćby Blockers! czy Scrabble podstawki. Znacznie ułatwiło by to grę.

OK. Mamy po 6 płytek, każdy z graczy teraz uważnie je przegląda i gracz, który posiada najwięcej płytek w jednym kolorze lub w tym samym kształcie, zaczyna i wykłada te płytki (pamiętając o naczelnej zasadzie niepowtarzalności płytek w rzędzie). Po tym dobiera z worka tyle płytek, żeby mieć ich znowu 6. Kolejni gracze musze wykonać jedną z dwóch akcji. Dokładają swoje płytki do układu na stole, przy czym kolejne płytki muszą stykać się z tymi, które już są wyłożone. Nasz wyłożony układ może pasować  do kilku rzędów. Maksymalna długość pojedynczego rzędu wynosi 6 płytek.

Może się jednak zdarzyć sytuacja, gdy nie chcemy, bądź nie możemy wyłożyć żadnej płytki, wtedy odkładamy nasze płytki na bok i losujemy nowe (od 1 do 6)

Kilka słów o punktacji. Gracz otrzymuje w swojej kolejce punkty za każdy rząd, który uległ wydłużeniu poprzez dołożenie naszej płytki. Np. w rzędzie leżą już trzy płytki, my dokładamy kolejną i otrzymujemy za to 4 punkty. Wyjątkiem jest utworzenie rzędu o maksymalnej długości, czyli tytułowego Qwirkle. W tym przypadku zyskujemy aż 12 punktów (6 za rząd + 6 premii).

Kolorowa szachownica
czyli rozgrywki w Qwirkle Travel. 

Qwirkle Cubes

W tej wersji sytuacja jest bardzo podobna: każdy gracz losuje 6 kości, przerzuca je wszystkie i ten układ kości stanowi pulę każdego z graczy. To co odróżnia obie wersje, to to, że podczas rozgrywki nie wolno zasłaniać swoich kości. W każdym momencie musza być widoczne dla wszystkich graczy.

Początek gry jest analogiczny, czyli zaczyna ten, kto może wyłożyć najdłuższy rząd i dobiera tyle kostek, żeby mieć ich z powrotem 6, po czym te wyciągnięte z worka kostki przerzuca. Kolejka przechodzi na następnego gracza. Gracz ten obserwuje to co się dzieje na stole i ma teraz alternatywę. Może położyć wybrane kostki zgodnie z zasadami przedstawionymi dla klasycznego Qwirkle. Może jednak, zanim to zrobi, dokonać przerzutu wybranych kostek i dopiero wtedy ich położyć je na stole. Wprowadza to swoistą niepewność. Każdy z graczy widzi kostki jakimi dysponuje przeciwnik, ale tak naprawdę widzi tylko ich kolory, bo kształt może się w każdej chwili zmienić, jeśli przeciwnik zdecyduje się na przerzut.

Kosteczkowy zawrót głowy
czyli kocykowe zmagania z Qwirkle Cubes.

ZAKOŃCZENIE GRY

Gra toczy się do momentu, aż jednemu z graczy skończą  się płytki/kostki w jego puli. Gracz taki uzyskuje dodatkową premię o wartości 6 punktów. 

WRAŻENIA

Powiem szczerze, my jesteśmy zakochani w Qwirklach. Naszym skromnym zdaniem gra w pełni zasłużyła w roku 2011 na tytuł Spiel des Jahres. To kawał dobrej gry logicznej, a dzięki banalnym zasadom, bardzo dobrze przyswajalnej w każdym gronie.

Teraz wróćmy do pytania z początku recenzji. Która odmiana lepsza? Szczerze mówiąc nie wiemy. Gry są niby takie same a jednak inne. W każdą z nich gra się nieco inaczej.

W wersji klasycznej jesteśmy ograniczeni do wyciągniętych kostek, na dobrą sprawę nie wiemy jakim arsenałem dysponują przeciwnicy, kombinujemy jak się da, żeby wszystkich przechytrzyć dysponując ograniczonymi informacjami.

W wersji Cubes, tak naprawdę niewiele więcej wiemy. Posiadamy swoje kosteczki, widzimy czym dysponuje przeciwnik, ale to wszystko tylko pozory. To czego jesteśmy pewni to kolor. Kształt może się w każdej chwili zmienić. Musimy jednak bardziej kombinować i niestety być skazanym na łut szczęścia. A tego możemy potrzebować. Zwykłe Qwirkle jest grą bardzo losową, a Cubes jest losową po dwakroć. To niektórym może się nie spodobać.

Gdybym miał wybrać jedną z nich, to zdałbym się chyba na rzut monetą. Wynik tego rzutu byłby nieistotny, bo tak czy inaczej wersja 2D jak i 3D to dobry wybór. Obie sprawiają kupę radochy. Można przy nich dobrze spędzić czas zaprzęgając do pracy nasze szare komórki.

A najlepiej mieć obie.

PLUSY:

+ solidne wykonanie,

+ banalne zasady,

+ niski próg wejścia,

+ dobra skalowalność,

+ nie wymaga wiele miejsca,

+ można zagrać niemalże wszędzie, wystarczy kawałek w miarę równej powierzchni.

MINUSY:

- losowość, która potrafi znacznie ułatwić rozgrywkę, jak również zdrowo ją utrudnić.

- szkoda, że do klasycznej wersji nie dodano podstawki obecnej np. w Scrabble czy Blockers (naszą recenzję gry znajdziecie tutaj). 

Jeśli lubicie dobre gry logiczne o banalnych zasadach, to Qwirkle (niezależnie od odmiany) będzie bardzo dobrym wyborem. Polecamy

Nasza ocena to 9/10

Liczba graczy:  od 2 do 4 osób

Wiek: od 6 lat 

Czas gry: ok. 30 minut

Rodzaj gry: logiczna, familijna

Zawartość pudełka:

*  108 drewnianych płytek (Qwirkle),

* płócienny worek (Qwirkle)

*  90 kostek (Qwirkle Cubes)

* torebka/saszetka (Qwirkle Cubes)

* instrukcja do gry.

Wydawnictwo: G3/Schmidt Spiele
Cena: od 105 do 130 zł (Qwirkle)

od 53 do 65 zł (Qwirkle Cubes)